کارگزاران عامل اختلاف دولتی ها و اصلاح طلبان؛
رابطه دولت و اصلاح طلبان رابطه ای دو سویه است که روزی پشتیبانی از یکدیگر را واجب و روزی دیگر از هم انتقاد می کنند.
رابطه دولت و اصلاح طلبان رابطه ای دو سویه است که روزی پشتیبانی از یکدیگر را واجب و روزی دیگر از هم انتقاد می کنند .
به گزارش افکارنیوز ، اصلاح طلبان نقشی متفاوت در مقابل دولت دارند زیرا رئیس دولت را نه تنها اصلاح طلب نمی دانند بلکه بسیاری از انها معتقدند روحانی یک راست سنتی با پوشش اعتدال است و به دلیل اینکه قافیه بازی را در انتخابات به اصولگرایان نبازند مجبور به حمایت از وی شدند.
اما یکسال دیگر انتخابات دیگری در راه است که به لطف دولت اعتدال ، دوم خردادی ها پس از انتخابات ریاست جمهوری توانسته اند خود را بازیابی کنند هر چند که نشانه های اختلافات درون گروهی و گفتمانی این طیف اپوزیسیون نشان می دهد نه تنها آب آنها با دولت که شعار اعتدال دارد در یک جوی نمی رود بلکه وحدت درون گفتمانی اصلاح طلبان برای انتخابات مجلس نیز بعید به نظر می رسد.
بزرگترین اختلاف دولت و اصلاحات را می توان به تعریف از تکنوکرات های کارگزارانی دانست که هم سعی دارند در زمین اصلاح طلبی نقش ایفا کرده و هم دولت را در اختیار داشته باشند و تصمیمات مهم در دولت را آنها بگیرند.
رابطه خوب روحانی با هاشمی رفسنجانی بر کسی پوشیده نیست تا جایی که بسیاری معتقد بودند ثبت نام هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست جمهوری با فرض بر اینکه می دانست برای ریاست جمهوری تائید صلاحیت نمی شود و همچنین حمایت تمام این کهنه کار سیاست از روحانی در انتخابات را دو فعل وی در شطرنج سیاست ایران می دانند که باعث شد روحانی رای آورد.
از سوی دیگر کارگزاران که به نوعی حزب خانوادگی و مورد اعتماد هاشمی رفسنجانی بوده در خدمت روحانی قرار گرفت و وی نیز از عناصر موثر این حزب استفاده کرد تا دولت را اداره کند تا جایی که جهانگیری معاون اول رئیس جمهور شد، اما اتفاقی در کارگزاران باعث شد این حزب سیاسی دچار مشکلاتی شود. محمد هاشمی از موسسین این حزب و برادر اکبر هاشمی رفسنجانی به دلیل حضور برخی دوم خردادی های تند روی مخالف هاشمی مانند محمد قوچانی و سعید لیلاز از این حزب استعفا کرد تا خط و راه خود را از کارگزاران بازسازی شده توسط کرباسچی جدا کند.
این در حالی است که به نظر می رسد کرباسچی سعی کرده قرابت فکری کارگزاران را از تکنوکرات بودن به لیبرال تبدیل کند تا در طیف اصلاحات قرار گرفته و در بزنگاه انتخابات نیز از اصلاح طلبان به عنوان ابزار برای راهیابی خود به مجلس استفاده کند.
کارگزارانی ها برای رسیدن به هدف خود در میان اختلافاتی که اصلاح طلبان بر سر شورای مشورتی و شورای هماهنگی اصلاحات و حضور احزاب جدید دارند می خواهند نقش پدر خوانده را ایفا کنند و خود را محور وحدت قرار دهند که این موضوع به مذاق برخی اصلاح طلبان خوش نیامده است.
فایضی رئیس جبهه اصلاح طلبان می گوید: "گفته می‌شود که اصلاح طلبان در دولت حضور دارند، ولی باید بگویم که اصلاح طلبان در دولت یازدهم حاکم نشده‌اند بلکه غیراصلاح طلبانی که می‌توان عنوان تکنوکرات را برای آنها گذاشت، در دولت حضور دارند؛ البته دو تا سه نفر از اصلاح طلبان در دولت حضور دارند ولی برخی از وزرای دولت یازدهم یا اصلاً اصلاح طلب نبوده‌اند و یا سابقه اصلاح طلبی ندارند با این وجود برخی می‌گویند که دولت یازدهم به نام اصلاح طلبی بوده است.
گله این اصلاح طلب از روحانی و دولت وی که آ را متعلق به تکنوکرات ها می داند نشان از این دارد که اصلاح طلبان هیچ سنخیتی میان خود و کارگزاران نمی بینند و دوست ندارند آنها برای اصلاحات تصمیم بگیرند.
به همین دلیل در روزهای اخیر شاهدیم بسیاری از اصلاح طلبان از گروههای مختلف تاکید بر عدم دخالت دولتی ها در انتخابات دارند زیرا به نظر می رسد اصلاح طلبان رفیق نیمه راه دولت روحانی خواهند بود زیرا اعتدال را شعار مناسبی برای فعالیت های تند اصلاح طلبی نمی دانند.
هر چند به نظر می رسد رابطه دولت و اصلاح طلبان دیگر دچار بن بست شده و هر چه به انتخابات نزدیک تر می شویم هر کدام از این دو طیف راه خود را از یکدیگر جدا می کنند اما باید منتظر ماند و دید اصلاحات و اعتدالی ها چه سرنوشتی پیدا می کنند.
به گزارش افکارنیوز ، اصلاح طلبان نقشی متفاوت در مقابل دولت دارند زیرا رئیس دولت را نه تنها اصلاح طلب نمی دانند بلکه بسیاری از انها معتقدند روحانی یک راست سنتی با پوشش اعتدال است و به دلیل اینکه قافیه بازی را در انتخابات به اصولگرایان نبازند مجبور به حمایت از وی شدند.
اما یکسال دیگر انتخابات دیگری در راه است که به لطف دولت اعتدال ، دوم خردادی ها پس از انتخابات ریاست جمهوری توانسته اند خود را بازیابی کنند هر چند که نشانه های اختلافات درون گروهی و گفتمانی این طیف اپوزیسیون نشان می دهد نه تنها آب آنها با دولت که شعار اعتدال دارد در یک جوی نمی رود بلکه وحدت درون گفتمانی اصلاح طلبان برای انتخابات مجلس نیز بعید به نظر می رسد.
بزرگترین اختلاف دولت و اصلاحات را می توان به تعریف از تکنوکرات های کارگزارانی دانست که هم سعی دارند در زمین اصلاح طلبی نقش ایفا کرده و هم دولت را در اختیار داشته باشند و تصمیمات مهم در دولت را آنها بگیرند.
رابطه خوب روحانی با هاشمی رفسنجانی بر کسی پوشیده نیست تا جایی که بسیاری معتقد بودند ثبت نام هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست جمهوری با فرض بر اینکه می دانست برای ریاست جمهوری تائید صلاحیت نمی شود و همچنین حمایت تمام این کهنه کار سیاست از روحانی در انتخابات را دو فعل وی در شطرنج سیاست ایران می دانند که باعث شد روحانی رای آورد.
از سوی دیگر کارگزاران که به نوعی حزب خانوادگی و مورد اعتماد هاشمی رفسنجانی بوده در خدمت روحانی قرار گرفت و وی نیز از عناصر موثر این حزب استفاده کرد تا دولت را اداره کند تا جایی که جهانگیری معاون اول رئیس جمهور شد، اما اتفاقی در کارگزاران باعث شد این حزب سیاسی دچار مشکلاتی شود. محمد هاشمی از موسسین این حزب و برادر اکبر هاشمی رفسنجانی به دلیل حضور برخی دوم خردادی های تند روی مخالف هاشمی مانند محمد قوچانی و سعید لیلاز از این حزب استعفا کرد تا خط و راه خود را از کارگزاران بازسازی شده توسط کرباسچی جدا کند.
این در حالی است که به نظر می رسد کرباسچی سعی کرده قرابت فکری کارگزاران را از تکنوکرات بودن به لیبرال تبدیل کند تا در طیف اصلاحات قرار گرفته و در بزنگاه انتخابات نیز از اصلاح طلبان به عنوان ابزار برای راهیابی خود به مجلس استفاده کند.
کارگزارانی ها برای رسیدن به هدف خود در میان اختلافاتی که اصلاح طلبان بر سر شورای مشورتی و شورای هماهنگی اصلاحات و حضور احزاب جدید دارند می خواهند نقش پدر خوانده را ایفا کنند و خود را محور وحدت قرار دهند که این موضوع به مذاق برخی اصلاح طلبان خوش نیامده است.
فایضی رئیس جبهه اصلاح طلبان می گوید: "گفته می‌شود که اصلاح طلبان در دولت حضور دارند، ولی باید بگویم که اصلاح طلبان در دولت یازدهم حاکم نشده‌اند بلکه غیراصلاح طلبانی که می‌توان عنوان تکنوکرات را برای آنها گذاشت، در دولت حضور دارند؛ البته دو تا سه نفر از اصلاح طلبان در دولت حضور دارند ولی برخی از وزرای دولت یازدهم یا اصلاً اصلاح طلب نبوده‌اند و یا سابقه اصلاح طلبی ندارند با این وجود برخی می‌گویند که دولت یازدهم به نام اصلاح طلبی بوده است.
گله این اصلاح طلب از روحانی و دولت وی که آ را متعلق به تکنوکرات ها می داند نشان از این دارد که اصلاح طلبان هیچ سنخیتی میان خود و کارگزاران نمی بینند و دوست ندارند آنها برای اصلاحات تصمیم بگیرند.
به همین دلیل در روزهای اخیر شاهدیم بسیاری از اصلاح طلبان از گروههای مختلف تاکید بر عدم دخالت دولتی ها در انتخابات دارند زیرا به نظر می رسد اصلاح طلبان رفیق نیمه راه دولت روحانی خواهند بود زیرا اعتدال را شعار مناسبی برای فعالیت های تند اصلاح طلبی نمی دانند.
هر چند به نظر می رسد رابطه دولت و اصلاح طلبان دیگر دچار بن بست شده و هر چه به انتخابات نزدیک تر می شویم هر کدام از این دو طیف راه خود را از یکدیگر جدا می کنند اما باید منتظر ماند و دید اصلاحات و اعتدالی ها چه سرنوشتی پیدا می کنند.
ارسال نظر
آخرین اخبار
نیازمندیها
مطبوعات و خبرگزاریها