موسم حج است و این روزها رسیدن هر خبری از سرزمین وحی برای ایرانی ها مهم و حساس است. اما شاید سقوط یک چرثقیل در مسجدالحرام بدترین خبری بود که می شد امسال به خانواده های حاجیان داد و این یک سوی ماجرا بود. آن طرف هم زائرانی بودند که بعد از سالهای متمادی در صف ماندن بالاخره نوبتشان رسیده بود و با هزینه کردن مبلغی قابل توجه برای ادای فریضه ی حج خود به عربستان رفته بودند و ساعت های اولیه انتشار خبر معلوم نبود که زنده اند یا نه و در صورت مجروحیت و در حالی که هنوز ایام برگزاری مناسک حج شروع نشده قادر به ادامه سفر معنوی هستند یا نه.
عربستان تحت سلطه آل سعود سال های متمادی است که با ایران سرخصومت دارد. رقابت بر سر نفوذ منطقه ای و رقابت های نفتی با ایران، تعارض ایران و عربستان در مداخلات نظامی عربستان در بحرین و سوریه و جنگ رسمی با یمن، قرارگرفتن دیکتاتوری آل سعود در مقابل نظام مردم سالارانه موفق جمهوری اسلامی و از همه مهمتر نگاه خصمانه ی عربستان به جمهوری اسلامی از زاویه ی تعارض مذهبی شیعه و سنی و مشی خلاف وحدت سعودی ها در دشمنی این نظام با ایران تردیدی باقی نمی گذارد و تقریبا در داخل کشور و بین عموم مردم نیز عربستان چهره ای منفور دارد. خصوصاً که در حافظه ی تاریخی مردم ایران کشتار حجاج بیت الحرام در سال ۶۶ همچنان پررنگ است... و در سال های اخیر نیز حوادثی از جمله تعرض به دو نوجوان ایرانی در فرودگاه جده، تنفر روی تنفر آورده است...
اما نقطه عطف ماجرا این است که این حس انزجار مردم نسبت به حکومت آل سعود هیچوقت از سمت دولت روحانی که در زمان خود شاهد چندین جنایت های متعدد درحق ایرانی ها از سمت عربستان بوده است، به رسمیت شناخته نشد.
خبر تجاوز مامورین فرودگاه جده به دو زائر ایرانی علی رغم شرمی که صحبت درباره آن نزد افکارعمومی داشت به سرعت خشم ایرانی ها را برانگیخت و مطالبه برخورد قانونی ایران با دولت عربستان را شکل داد.
تصور کنید که خانواده ای بعد از انتظاری طولانی و صرف هزینه، تعطیلات نوروز خود را در سرزمین وحی گذرانده اند و در راه بازگشت حادثه ای که شاید تلختر از آن ممکن نبود برای عزیزانشان رقم خورده و دستشان نیز در محل جنایت به جایی نرسیده است. انتظار آنها در طول مسیری که با غمی سنگین به سمت ایران می آیند و بعد از اینکه در رسانه ها نیز خبر این اتفاق ناگوار منتشر می شود، از دولت خود چیست؟ غیر از اینکه هرچه زودتر از طریق فشارهای قانونی بر کشور عربستان دو مامور خاطی به سزای عملشان برسند تا اندکی از دردشان کاسته شود؟ واگر این انتظار بزرگی است انتظار عذرخواهی از سمت عربستان چه؟
مدیرکل کنسولی وزارت امورخارجه به فاصله یک روز بعد از تعطیلات کاردار عربستان را احضار و مراتب اعتراض شدید جمهوری اسلامی ایران را درباره رخ دادن این موضوع به وی ابلاغ می‌کند و خواهان اجرای اشد مجازات برای خاطیان می شود که البته وقتی این سو واکنش ها آمیخته با تسامح و تساهل است، مجازاتی که هیچوقت اجرا نمی شود و عذرخواهی که هیچگاه صورت نمی گیرد موضوع چندان عجیبی نیست.
حالا و به فاصله چندماه بعد، در غروب یک روز جمعه و در حالی که زائران ایرانی اولین روزهای اقامت خود در مکه را سپری می کنند، خبر سقوط یک جرثقیل در حریم مسجدالحرام مردم را شوکه می کند. عکس های خبری که بلافاصله به دنبال این خبر می آید صحنه های فجیعی را نشان می دهد که هرکسی را یارای تماشای آن نیست و البته این سوال اساسی هم هست که این همه جرثقیل ساختمان ساز در حریم کعبه و در زمانی که مکه شلوغترین روزهای خود را در طی سال می گذراند، چه می کند.
درماه برگزاری حج که هزاران ایرانی در مکه حضور دارند، خبری که می گوید دراین حادثه تنها ۱۲ایرانی مصدوم داریم چندان محتمل به نظر نمی رسد. تئوری عدم اعتماد مردمی به آمارهای دولتی طی روزهای آتی و ازدیاد آمار مجروحین و درگذشتگان هم قوت می گیرد.
درحالی که این بار هم همه منتظر واکنش ایران در تقبیح این سهل انگاری سعودی ها هستند، بیانیه کاملا خنثی آقای روحانی و صرف ابراز همدردی با بازماندگان بدون حتی کلمه ای خطاب به مسئولین عربستانی، حادثه مکه را نه در همان سطح اما به بایگانی ای می سپارد که حوادثی چون فرودگاه جده، کارشکنی های عربستان در مسیر فروش نفت ایران، جنایتهای آل سعود در یمن، انفجار سفارت ایران در بیروت و کشته شدن دو ایرانی و همه خباثت آل سعود در کنار بی توجهی دولت ایران سپرده شد.
همه این اتفاقاتی که هرکدام ضربه های مهمی به ایران زدند همه در دولتی اتفاق می افتد که با شعار بازگرداندن عزت به پاسپورت ایرانی روی کار آمد.
آنچه افکارعمومی از دولت انتظار دارد اهمیت دادن به سرنوشت اتباع خود در عربستان و رفع بی تفاوتی نسبت به آسیبهایی است که به آنان رسیده است. حمایت از ایرانی های آسیب دیده در حادثه مکه در موارد ساده ای چون اعتراض به سهل انگاری عربستانی ها در نقص ایمنی جرثقیل ها و باقی ماندن آنها در خانه ی خدا در ایام حج و فراهم کردن تسهیلاتی برای زائرین مجروح بود تا بتوانند سال آینده و با هزینه عربستان حج نیمه تمام خود را به جا بیاورند. بحث دیه هم که گویا طرف عربستانی خود را مکلف به پرداخت آن می داند.
با وضعیت سکوت دولت ایران در برابر دولت عربستان، که خیال آل سعود را هم از پاسخگویی و عذرخواهی راحت می کند، تنها سوال بی جواب این است که چه میزان منفعتی پشت رابطه ایران و عربستان مخفی است که به خاطر آن منفعت، دولتی حاضر می شود به همین راحتی از دست رفتن جان اتباعش را نادیده بگیرد؟
عربستان تحت سلطه آل سعود سال های متمادی است که با ایران سرخصومت دارد. رقابت بر سر نفوذ منطقه ای و رقابت های نفتی با ایران، تعارض ایران و عربستان در مداخلات نظامی عربستان در بحرین و سوریه و جنگ رسمی با یمن، قرارگرفتن دیکتاتوری آل سعود در مقابل نظام مردم سالارانه موفق جمهوری اسلامی و از همه مهمتر نگاه خصمانه ی عربستان به جمهوری اسلامی از زاویه ی تعارض مذهبی شیعه و سنی و مشی خلاف وحدت سعودی ها در دشمنی این نظام با ایران تردیدی باقی نمی گذارد و تقریبا در داخل کشور و بین عموم مردم نیز عربستان چهره ای منفور دارد. خصوصاً که در حافظه ی تاریخی مردم ایران کشتار حجاج بیت الحرام در سال ۶۶ همچنان پررنگ است... و در سال های اخیر نیز حوادثی از جمله تعرض به دو نوجوان ایرانی در فرودگاه جده، تنفر روی تنفر آورده است...
اما نقطه عطف ماجرا این است که این حس انزجار مردم نسبت به حکومت آل سعود هیچوقت از سمت دولت روحانی که در زمان خود شاهد چندین جنایت های متعدد درحق ایرانی ها از سمت عربستان بوده است، به رسمیت شناخته نشد.
خبر تجاوز مامورین فرودگاه جده به دو زائر ایرانی علی رغم شرمی که صحبت درباره آن نزد افکارعمومی داشت به سرعت خشم ایرانی ها را برانگیخت و مطالبه برخورد قانونی ایران با دولت عربستان را شکل داد.
تصور کنید که خانواده ای بعد از انتظاری طولانی و صرف هزینه، تعطیلات نوروز خود را در سرزمین وحی گذرانده اند و در راه بازگشت حادثه ای که شاید تلختر از آن ممکن نبود برای عزیزانشان رقم خورده و دستشان نیز در محل جنایت به جایی نرسیده است. انتظار آنها در طول مسیری که با غمی سنگین به سمت ایران می آیند و بعد از اینکه در رسانه ها نیز خبر این اتفاق ناگوار منتشر می شود، از دولت خود چیست؟ غیر از اینکه هرچه زودتر از طریق فشارهای قانونی بر کشور عربستان دو مامور خاطی به سزای عملشان برسند تا اندکی از دردشان کاسته شود؟ واگر این انتظار بزرگی است انتظار عذرخواهی از سمت عربستان چه؟
مدیرکل کنسولی وزارت امورخارجه به فاصله یک روز بعد از تعطیلات کاردار عربستان را احضار و مراتب اعتراض شدید جمهوری اسلامی ایران را درباره رخ دادن این موضوع به وی ابلاغ می‌کند و خواهان اجرای اشد مجازات برای خاطیان می شود که البته وقتی این سو واکنش ها آمیخته با تسامح و تساهل است، مجازاتی که هیچوقت اجرا نمی شود و عذرخواهی که هیچگاه صورت نمی گیرد موضوع چندان عجیبی نیست.
حالا و به فاصله چندماه بعد، در غروب یک روز جمعه و در حالی که زائران ایرانی اولین روزهای اقامت خود در مکه را سپری می کنند، خبر سقوط یک جرثقیل در حریم مسجدالحرام مردم را شوکه می کند. عکس های خبری که بلافاصله به دنبال این خبر می آید صحنه های فجیعی را نشان می دهد که هرکسی را یارای تماشای آن نیست و البته این سوال اساسی هم هست که این همه جرثقیل ساختمان ساز در حریم کعبه و در زمانی که مکه شلوغترین روزهای خود را در طی سال می گذراند، چه می کند.
درماه برگزاری حج که هزاران ایرانی در مکه حضور دارند، خبری که می گوید دراین حادثه تنها ۱۲ایرانی مصدوم داریم چندان محتمل به نظر نمی رسد. تئوری عدم اعتماد مردمی به آمارهای دولتی طی روزهای آتی و ازدیاد آمار مجروحین و درگذشتگان هم قوت می گیرد.
درحالی که این بار هم همه منتظر واکنش ایران در تقبیح این سهل انگاری سعودی ها هستند، بیانیه کاملا خنثی آقای روحانی و صرف ابراز همدردی با بازماندگان بدون حتی کلمه ای خطاب به مسئولین عربستانی، حادثه مکه را نه در همان سطح اما به بایگانی ای می سپارد که حوادثی چون فرودگاه جده، کارشکنی های عربستان در مسیر فروش نفت ایران، جنایتهای آل سعود در یمن، انفجار سفارت ایران در بیروت و کشته شدن دو ایرانی و همه خباثت آل سعود در کنار بی توجهی دولت ایران سپرده شد.
همه این اتفاقاتی که هرکدام ضربه های مهمی به ایران زدند همه در دولتی اتفاق می افتد که با شعار بازگرداندن عزت به پاسپورت ایرانی روی کار آمد.
آنچه افکارعمومی از دولت انتظار دارد اهمیت دادن به سرنوشت اتباع خود در عربستان و رفع بی تفاوتی نسبت به آسیبهایی است که به آنان رسیده است. حمایت از ایرانی های آسیب دیده در حادثه مکه در موارد ساده ای چون اعتراض به سهل انگاری عربستانی ها در نقص ایمنی جرثقیل ها و باقی ماندن آنها در خانه ی خدا در ایام حج و فراهم کردن تسهیلاتی برای زائرین مجروح بود تا بتوانند سال آینده و با هزینه عربستان حج نیمه تمام خود را به جا بیاورند. بحث دیه هم که گویا طرف عربستانی خود را مکلف به پرداخت آن می داند.
با وضعیت سکوت دولت ایران در برابر دولت عربستان، که خیال آل سعود را هم از پاسخگویی و عذرخواهی راحت می کند، تنها سوال بی جواب این است که چه میزان منفعتی پشت رابطه ایران و عربستان مخفی است که به خاطر آن منفعت، دولتی حاضر می شود به همین راحتی از دست رفتن جان اتباعش را نادیده بگیرد؟
ارسال نظر
آخرین اخبار
نیازمندیها
مطبوعات و خبرگزاریها