زبان وادبیات فارسی میراث مشترک هندوایران ( بخش هشتم )

پروفسور عراق رضا زیدی، فرزند حکیم احمد اصغر، در ششم اوت ۱۹۵۵ در منطقه سیتل از توابع شهر بریلی، ایالت اوتارپرادش هند متولد شد. ایشان در سال ۱۹۷۷ مدرک لیسانس خود را از دانشگاه روهیلکند بریلی گرفت و سپس در سال ۱۹۸۳ فوق لیسانس زبان و ادبیات فارسی را از دانشگاه اسلامی علیگر دریافت کرد. در سال ۱۹۹۱ نیز مدرک دکتری زبان و ادبیات فارسی را از دانشگاه پنجابی در پتیالا اخذ نمود. او همچنین دارای مدرک فوق لیسانس در رشته‌های زبان و ادبیات اردو و حقوق است.

از سال ۱۹۹۱، پروفسور زیدی به عنوان دانشیار در گروه زبان فارسی دانشگاه پنجابی مشغول تدریس شد و از سال ۱۹۹۸ به عنوان استادیار در گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه جامعه ملی اسلامی استخدام گردید و بعدها به مقام استادی و ریاست این گروه ارتقا یافت. ایشان در زمینه‌های شعر فارسی و اردو، عروض، بلاغت، نجوم، جفر، رمل، هیئت، هندسه و تاریخ‌گویی تخصص دارد.

از آثار برجسته ایشان می‌توان به کتاب‌هایی مانند «تاریخ انجمن اصغریه» (۱۹۸۸)، «تحلیل انتقادی مثنوی فانی کشمیری» (۱۹۹۴)، «نقش ادبا و شعرای پنجاب در نهضت استقلال هند» (۱۹۹۵)، «روایت تاریخ‌گویی در فارسی» (۲۰۰۶)، «فرهنگ و مقدمه در پیام مشرق» (۲۰۰۸)، «مقاله‌ها درباره زبان و ادبیات ایران و هند» (۲۰۱۳)، «محبوب رباعیات» (۲۰۱۷)، «روایت بدیهه‌گویی در فارسی» (۲۰۲۰) و «آیین رباعیات» (۲۰۲۱) اشاره کرد. همچنین بیش از ۱۳۰ مقاله علمی از ایشان منتشر شده که در مجلاتی مانند اصلاح، پرواز ادب، بازیافت و راه اسلام به چاپ رسیده‌اند.

پروفسور زیدی جوایز متعددی دریافت کرده است، از جمله جایزه کتاب سال اردو آکادمی اوتارپرادش در سال ۱۹۹۵، جایزه کتاب سال اردو آکادمی دهلی در سال ۲۰۰۷ و جایزه رئیس جمهور هند در سال ۲۰۱۹. او دبیر کل انجمن اساتید فارسی هند، رئیس اداره بوستان قلم سیتل بریلی، رئیس قلم قبیله کالپی انبالا، رئیس باب العلم اجوکیشنل سوسایتی اوکلا وهارد دهلی نو و عضو بنیان‌گذار انجمن یادبود پروفسور امیر حسن عابدی دهلی نو است. همچنین اشعار بسیاری در قالب غزل، سلام، قصیده، بدیهه‌گویی، تاریخ‌گویی و رباعی سروده که در مجلات مختلف منتشر شده‌اند.

تهیه و تدوین: کمیته فرهنگی کانون