این مخالفت از آن روی جالب توجه است که بدانیم معاون اول رئیس جمهور ـ که ریاست شورای عالی را در آن نشست عهده‌دار بود ـ هم از جمله مخالفان احیای این مرکز آموزش عالی بود و حتی مباحث جلسه به آن سمت رفت که در نهایت اعضای شورا خواستار مطرح نشدن موارد مشابه در جلسات آتی شدند! انگار نه انگار که درخواست مطرح از سوی مسئولان دولتی بوده و لابد برای طرح آن، دلایلی داشتند!
برای فرار از اقتصاد نفتی باید گردشگری را رونق دهیم و برای رونق این صنعت، باید میراثمان را بازسازی کرده و برای عرضه‌شان تلاش کنیم و برای این کار ناچاریم نیروهای فنی و متخصص داشته باشیم که تربیتشان به مرکز آموزش و دانشگاه نیاز دارد، ولی کدام دانشگاه؟
به گزارش «تابناک»، مشکلاتی که دانشجویان مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی با آن مواجهند، اینقدر زیاد شده که نمی‌دانند برای مقابله با آن چه کنند؛ از یک سو بر سر نخواستن مجموعه‌شان دعواست و از سوی دیگر، قوانین و مقررات به گونهای است که ظاهرا چاره‌ای جز تعطیلی پیش روی این مجموعه پر سابقه نمی‌بینند.
ماجرا از آنجا آغاز شد که با منع دستگاه‌های اداری از ورود به فعالیت‌های آموزش عالی و جذب دانشجو بر اساس مصوبه شورای عالی اداری، مسئولان سازمان میراث فرهنگی تصمیم گرفتند مرکز عالی آموزششان را چراغ خاموش حفظ کرده و به هر نحو ممکن، فعالیت‌های آن را تداوم بخشند، ولی از آنجا که شتر سواری دولا دولا نمی‌شود، در این مسیر تنها موجبات رنجی را فراهم آورده‌اند که دانشجویان این مرکز متحمل آن می‌شوند.
اکنون مدت‌هاست که جز انتخاب رؤسای مرکز و تزریق بودجه‌های مختصر و آب باریکه به این نهاد، مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی حمایتی دولتی به خود نمی‌بیند و حتی به زیرمجموعه وزارت علوم هم نپیوسته تا به عنوان یک مرکز آموزش عالی دولتی و رسمی شناخته شود و تنها حضورش در عرصه محاسبات دولتی، قید شدن نامش در دفترچه‌های کنکور باشد و بس.
البته در این میان هر از چندگاهی تلاش‌هایی برای رسمیت بخشیدن به این مرکز هم صورت گرفته که هیچ یک به ثمر ننشسته است؛ از جمله آن‌ها درخواست اخیر مسئولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری برای گرفتن مجوز این مرکز آموزش عالی است که در آخرین ماه سال گذشته در شورای عالی اداری مورد بحث قرار گرفت و به تصویب نرسید، زیرا دلایل تداوم فعالیت این مجموعه با توجه به منع قانونی فعالیت‌های آموزش عالی در نهادهای اجرایی، نتوانست اعضای شورای عالی را قانع کند.
البته این مخالفت از آن روی جالب توجه است که بدانیم معاون اول رئیس جمهور که ریاست شورای عالی را در آن نشست عهده بود هم از جمله مخالفان احیای این مرکز آموزش عالی بود و حتی مباحث جلسه به آن سمت رفت که در نهایت اعضای شورا خواستار مطرح نشدن موارد مشابه در جلسات آتی شدند و نتیجه گرفتند که هیچ ضرورتی به وجود مراکز آموزشی در زیرمجموعه نهادهای اجرایی وجود ندارد.
بدین ترتیب به نظر می‌رسد بی‌دلیل نیست مرکز آموزش عالی میراث به چنین حال و روزی افتاده و هیچ تلاشی برای بهبود اوضاع آن صورت نمی‌گیرد و اینقدر در ارائه امکانات به دانشجویانش ضعیف عمل می‌کند که از قطع اینترنت خوابگاهش به دلیل پرداخت نشدن مبلغ قبض تلفن می‌شنویم و مطلع می‌شویم که تعمیر کولر آبی در آن، پروسه‌ای زمان‌بر و گاه انجام ناشدنی است!
این در حالی است که از سوی دیگر، مسئولان دانشگاه به پشتوانه اندک حمایت‌هایی که از جانب مسئولان سازمان می‌بینند، با اقداماتی مانند برگزاری جشن ۲۵ امین سالگرد تأسیس این مرکز آموزش عالی و دعوت از افراد سر‌شناس برای حضور در آن و همچنین افزایش دانشجویان ورودی (از ۲۰۰ نفر در سال ۹۲ به ۵۰۰ نفر در سال ۹۳) سعی در تداوم حیات این مجموعه دارند و به هیچ عنوان راضی به تعطیلی این مرکز نیستند.
جالب‌تر اینجاست که برخی کار‌شناسان میراث فرهنگی و گردشگری بر این باورند که یکی از ضرورت‌های توسعه گردشگری و رونق اقتصادی این صنعت در کشورمان، ارتقای مرکز آموزش عالی میراث به دانشگاهی تخصصی به این منظور و تربیت نیروهای متخصص در این زمینه است که زمینه درخشش میراث گرانبهای کشورمان در جهان و افزایش درآمدهای کشورمان از این مسیر را به دنبال خواهد داشت.
گفتنی است، مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی در سال ۱۳۶۸ تأسیس شده و به عنوان یکی از واحدهای سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بطور مستمر نسبت به آموزش، پژوهش و تربیت نیروی انسانی کارآمد در زمینه‌های مربوط به حوزه فعالیت سازمان فعالیت داشته است. در حال حاضر این مرکز در چهار رشته در مقطع کار‌شناسی فعالیت می‌کند.
به گزارش «تابناک»، مشکلاتی که دانشجویان مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی با آن مواجهند، اینقدر زیاد شده که نمی‌دانند برای مقابله با آن چه کنند؛ از یک سو بر سر نخواستن مجموعه‌شان دعواست و از سوی دیگر، قوانین و مقررات به گونهای است که ظاهرا چاره‌ای جز تعطیلی پیش روی این مجموعه پر سابقه نمی‌بینند.
ماجرا از آنجا آغاز شد که با منع دستگاه‌های اداری از ورود به فعالیت‌های آموزش عالی و جذب دانشجو بر اساس مصوبه شورای عالی اداری، مسئولان سازمان میراث فرهنگی تصمیم گرفتند مرکز عالی آموزششان را چراغ خاموش حفظ کرده و به هر نحو ممکن، فعالیت‌های آن را تداوم بخشند، ولی از آنجا که شتر سواری دولا دولا نمی‌شود، در این مسیر تنها موجبات رنجی را فراهم آورده‌اند که دانشجویان این مرکز متحمل آن می‌شوند.
اکنون مدت‌هاست که جز انتخاب رؤسای مرکز و تزریق بودجه‌های مختصر و آب باریکه به این نهاد، مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی حمایتی دولتی به خود نمی‌بیند و حتی به زیرمجموعه وزارت علوم هم نپیوسته تا به عنوان یک مرکز آموزش عالی دولتی و رسمی شناخته شود و تنها حضورش در عرصه محاسبات دولتی، قید شدن نامش در دفترچه‌های کنکور باشد و بس.
البته در این میان هر از چندگاهی تلاش‌هایی برای رسمیت بخشیدن به این مرکز هم صورت گرفته که هیچ یک به ثمر ننشسته است؛ از جمله آن‌ها درخواست اخیر مسئولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری برای گرفتن مجوز این مرکز آموزش عالی است که در آخرین ماه سال گذشته در شورای عالی اداری مورد بحث قرار گرفت و به تصویب نرسید، زیرا دلایل تداوم فعالیت این مجموعه با توجه به منع قانونی فعالیت‌های آموزش عالی در نهادهای اجرایی، نتوانست اعضای شورای عالی را قانع کند.
البته این مخالفت از آن روی جالب توجه است که بدانیم معاون اول رئیس جمهور که ریاست شورای عالی را در آن نشست عهده بود هم از جمله مخالفان احیای این مرکز آموزش عالی بود و حتی مباحث جلسه به آن سمت رفت که در نهایت اعضای شورا خواستار مطرح نشدن موارد مشابه در جلسات آتی شدند و نتیجه گرفتند که هیچ ضرورتی به وجود مراکز آموزشی در زیرمجموعه نهادهای اجرایی وجود ندارد.
بدین ترتیب به نظر می‌رسد بی‌دلیل نیست مرکز آموزش عالی میراث به چنین حال و روزی افتاده و هیچ تلاشی برای بهبود اوضاع آن صورت نمی‌گیرد و اینقدر در ارائه امکانات به دانشجویانش ضعیف عمل می‌کند که از قطع اینترنت خوابگاهش به دلیل پرداخت نشدن مبلغ قبض تلفن می‌شنویم و مطلع می‌شویم که تعمیر کولر آبی در آن، پروسه‌ای زمان‌بر و گاه انجام ناشدنی است!
این در حالی است که از سوی دیگر، مسئولان دانشگاه به پشتوانه اندک حمایت‌هایی که از جانب مسئولان سازمان می‌بینند، با اقداماتی مانند برگزاری جشن ۲۵ امین سالگرد تأسیس این مرکز آموزش عالی و دعوت از افراد سر‌شناس برای حضور در آن و همچنین افزایش دانشجویان ورودی (از ۲۰۰ نفر در سال ۹۲ به ۵۰۰ نفر در سال ۹۳) سعی در تداوم حیات این مجموعه دارند و به هیچ عنوان راضی به تعطیلی این مرکز نیستند.
جالب‌تر اینجاست که برخی کار‌شناسان میراث فرهنگی و گردشگری بر این باورند که یکی از ضرورت‌های توسعه گردشگری و رونق اقتصادی این صنعت در کشورمان، ارتقای مرکز آموزش عالی میراث به دانشگاهی تخصصی به این منظور و تربیت نیروهای متخصص در این زمینه است که زمینه درخشش میراث گرانبهای کشورمان در جهان و افزایش درآمدهای کشورمان از این مسیر را به دنبال خواهد داشت.
گفتنی است، مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی در سال ۱۳۶۸ تأسیس شده و به عنوان یکی از واحدهای سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بطور مستمر نسبت به آموزش، پژوهش و تربیت نیروی انسانی کارآمد در زمینه‌های مربوط به حوزه فعالیت سازمان فعالیت داشته است. در حال حاضر این مرکز در چهار رشته در مقطع کار‌شناسی فعالیت می‌کند.
ارسال نظر
آخرین اخبار
نیازمندیها
مطبوعات و خبرگزاریها