ساعت شنی 15/3/97
// 15 رمضان هر سال،
به مناسبت، میلاد با سعادتِ امام حسن مجتبی
علیه السلام،
فارغ التحصیلانِ بسیجیِ شبه قارۀ هند، بیاد مولایشان
(ع) افطار، گرد هم می آیند!
که این تشکل یادآورِ مجاهدت هایِ شبانه روزیِ برادر
متقی شان، حاج جواد سرافراز است!
که قبل از پیروزیِ
انقلابِ اسلامی، به نورانیتِ امام خمینیِ بت شکن،
در سال 1356، مصادف با میلاد امامِ همام حسن عسکری علیه السلام،
اولین تشکلِ خالصِ اسلامی را در شهرِ بَنگلورِ هند، بر
مبنایِ ولایت، پایه گذاری کرد،
و با تمامِ مخالفت و تهدید
هایِ جدی و مرگبارِ مارکسیست های وطنی،
همچنین، اصحابِ کنفدراسیون
جهانی!! انجمن اسلامی دانشجویان را راه
اندازی نمود!
هرچند در ابتدا، جمع شان با تعداد کمتر از انگشتان یک
دست تشکیل می شد،
ولی به برکتِ اهلبیت
علیهم السلام، بزودی بزرگترین انجمن اسلامی دانشجویان شبه قاره هند، شد!
كَم مِّن فِئَهٍ قَلِيلَهٍ غَلَبَتْ فِئَهً كَثِيرَهً بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ
مَعَ الصَّابِرِينَ ﴿البقرة: ٢٤٩﴾
و به تبعِ آن، تشکل های دیگر، در شهر های گوناگون،
جان گرفتند!
و به دانشجویانِ
محبِ امیر المؤمنین علی علیه السلام، جانِ
تازه ای بخشیدند و حرکت آفرین شدند...
جشنِ سالانه، سرِ ساعت آغاز شده بود، ولی سخنران،
هنوز نیامده، گویا ترافیک مانع شده بود!
لذا مجریِ برنامه، بناچار ضمنِ عذرخواهی از جمعِ رفقا،
طبقِ معمولِ اینگونه موارد،
نام یکی از برادرانِ هییت موسس را اعلام کرد، بیاید
صحبت کند تا سخنران برسد:
-
مجری: لطفاً،
عبدِ مالکِ یومِ الدین، تشریف بیاورند و به فیض برسانند!
دوستانِ قدیمی، از این اشاره یِ پرمعنی و زیبا، تبسمی
شادمانه کردند،
و صلواتی برای خشنودیِ اهلبیت
علیهم السلام، و نورانیت مجلس نثار کردند!
دوستان ضمن اینکه از تأخیرِ سخنران نگران بودند،
کنجکاو هم بودند، دریابند،
دوست قدیمی شان، با توجه به ضیقِ وقت، این بار چه
مقوله یِ قرآنی را پیشکش خواهد کرد!
ناطق، با تبریکِ میلادِ مولا، امام حسن مجتبی علیه السلام، و یاد شهدایِ کانون،
بخصوص، شهید جواد
سرافرازِ عزیز؛ چیزی را از جیبش در آورد و گفت:
حتماً می دانید این چیست؟ عده ای گفتند:
-
ساعتِ
شنی...
// ناطق خاطر نشان شد: اَحسنت! بله ساعتِ شنی
است،
و می خواهم توجه تان را به نظامِ ساعتِ شنی جلب کنم!
این شیءِ کوچک، از منظری دیگر، یاد آور مقولاتِ بزرگ،
در عالم هستی است!
که انسانِ خردمند و متفکر، با دیدن و اندیشیدن در آن،
از نظم و محبت هایِ عظیمِ پروردگارِ عالم، به وَجد در
می آید، و سر از پا نمی شناسد...
// حضار با تعجب و کنجکاوی به هم نگاه می کردند! که
ناطق ادامه داد:
ببینید، این ساعتِ شنی
را چگونه توصیف می کنید؟
بله، دو محفظه یِ کوچک، که با روزنه ای بسیار کوچک،
به هم وصل هستند!
و یک تعداد چیز هایِ ریزِ مستقلِ پراکنده، که قبل از
نقطه یِ کانونیِ ساعت،
تجمیع شده
اند، و آماده یِ حرکتند!
و با اِذن و اراده یِ صاحبِ ساعتِ
شنی، به نوبت، در وقت خود، بتدریج،
از یک محفظه، پایین می آیند، و در محدوده یِ دیگر،
پخش می شوند!
درست مثلِ جمع ما! که همه مان در اطرافِ جهان یا
ایران یا تهران، هستیم،
و بحول و قوه الهی، هرساله، در زمانی مشخص، در این
کانونِ نورانی، گردِ هم می آییم!
سپس، با توکل به خدایِ مهربان، از اینجا خارج و پخش
می شویم!
خوب، حالا عزیزانم، بخصوص اهل قرآن و معرفت، یاری
کنند و بگویند:
مشابه این
ماجرا، شما را بیادِ چه مقولاتی می اندازد؟!
// سکوتی سنگین و روح بخش، بر محیط حاکم شد، و او
ادامه داد:
-
خوب برای نزدیک
تر شدن افکارمان، چند نمونه را یاد آور می شوم،
و شما هم می توانید در برگه هایی،
موارد دیگری را قبل از افطار بنویسید،
و از حکیمِ
جمع مان، جایزه ای نفیس دریافت کنید!
مثلاً برای نمونه می توان گفت: نمازِ جماعت!
افراد از مکان های مختلف می آیند در کانونِ مسجد، یا
مکانِ نماز خانه تجمیع می شوند،
سپس بعد از مراسمِ تعیین شده، بتدریج خارج گشته، و
پخش می شوند!
یا مراسمِ حج!
افرادِ گوناگون از سرزمین های مختلف، به یک نقطه یا منطقه، می آیند،
و پس از مدتی معلوم، پخش می شوند!
یا مدینه یِ منوره،
حرمِ رسولالله صلیاللهعلیه و آله! یا حرمِ
امامانِ معصوم علیهم السلام!
که نقطه یِ کانونیِ
عُشاقِ جهان هستند! الحمد لله...
یا قلبِ مبارکِ رسولالله صلیالله علیه و آله، که آیات نورانیِ قرآن در آن تجمیع شد،
و طی 23 سال بتدریج پخش گشت!
-
یکی از حضار: آیا
عرشِ خداوند هم اینگونه است؟
-
ناطق: احسنت!
خدا خیرتان دهد! بله، خدایِ الرّحمن، بر عرش
استیلا دارد!
چنانکه در آیۀ 5 سورۀ طه، خداوند
مهربان خاطر نشان شده:
الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ
و چون صفاتِ
الهی، و عوالمِ فوقِ عرش، پایین می آیند،
و در عرش،
که مرتفع ترین مکان عالم شهود است، تجمیع می یابند،
از آنجا علمِ
خدایِ رحمان، به مادون، گسترش می یابد،
در حالیکه، رحمتش بر تمامِ اشیاءِ
عمق، سیطره و نفوذِ کامل دارد!
چنانکه در قرآن، آیۀ 156 سورِۀ
اعراف، می خوانیم:
وَ رَحْمَتِي وَ سِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ
یا در آیۀ 7 سورۀ غافر می خوانیم:
رَبَّنَا وَ سِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَ
عِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا
وَ اتَّبَعُوا
سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ
-
یکی دیگر از
حضار: شبِ قدر چه؟
-
احسنت! خدا جزای
خیرتان دهد! ماشاءالله! بله شبِ
قدر، کانونی است که،
همه یِ امورِ موجودات و عوالمِ
هستی را " الرّوح" نزدِ امامِ هر زمان می آورد،
و با تأیید امامِ عصر علیه السلام،
برایِ انجامِ امور، پخش می گردد...
-
یکی دیگر از حضار: خوب، علاوه بر
شبِ قدر، خود امام علیه السلام،
هم همین موقعیت را باید داشته باشند...
-
صحیح می
فرمایید! بخاطر اینکه آیۀ 12 سورۀ یاسین، متوجه مان می کند،که به اذنِ
خدایِ مهربان، امام علیه السلام،
قطبِ عالم امکان و کانونِ اصلیِ عالم هستی هستند:
وَ كُلَّ شَيْءٍ
أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُّبِينٍ
// در این هنگام،
سخنرانِ جلسه، از گردِ راه رسید و وارد سالن شد!
ناطق هم مجبور شد بحث را جمع کند!
لذا گفت:
خوب خوشبختانه میهمان و سخنران
اصلی امسال هم تشریف آوردند،
و بنده اطاله یِ کلام نکنم و مصدع
نشوم! ولی چون برخی از دوستانِ عزیزمان،
برایِ بیانِ مصادیقِ دیگر، مدتی
است، دست بلند کرده اند،
از حضارِ معزز و مدیر ارجمندِ
جلسه، اجازه می خواهم،
لختی فرصتِ اندک دهند، تا رفقا،
فقط به ذکرِ عنوانِ مدِ نظرشان، اشاره کنند!
و توضیح بیشتر، بماند برایِ جلساتِ
فرهنگی، در شنبه یِ اولِ هر ماه!
خوب، عزیزان! لطفاً فقط عناوین مد
نظر تان را بفرمایید:
-
قیامت...
-
امام
مهدی عجل الله تعالی فرجه
الشریف بعنوانِ جامع الکلم...
-
امام علیه
السلام بعنوانِ کانونِ السّاعه...
-
روح
القدس...
-
یوم
الحساب...
-
مَرجِع...
-
امام
مهدی عجل الله تعالی فرجه
الشریف، بعنوانِ وارث...
-
سرزمینِ
ظهور، با عبارتِ قرآنیِ" يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ " برایِ ناس!
که
در آیۀ 103 سورۀ هود نقل شده است...
-
رستاخیزِ اجنه و انسانها،" يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنسِ"!
که در آیۀ
130 سورۀ انعام ذکر شده...
عبد
مالک یوم الدین
انوشه
گیلانی نژاد
15/3/97
