امروز جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۹:۰۶
کد خبر: ۳۷۵
تاریخ انتشار: ۰۳ اسفند ۱۳۹۳ - ۲۲:۰۱
آشنایی با شهر دانشگاهی پونا
پونه(مراتی: पुणे، هندی: पुणे، تلفظ: /puɳeˑ/) یا پونا هشتمین شهر بزرگ کشور هند و دومین شهر ایالت مهاراشترا پس از کلان شهر بمبئی است. این شهر در ۱۶۰ کیلومتری شرق بمبئی و در پس یک رشته کوه، در فلات دکن واقع شده‌است.

پونهگویش محلی نام این شهر است که در سال‌های اخیر به‌عنوان نام رسمی شهر پذیرفته شده‌است در مقابل نام پونا که گویش انگلیسی نام شهر و یادگار دوران استعمار انگلیس بود. با این وجود هنوز در مواردی به ویژه در نام موسسات و شرکت‌هایی که پیش از این به ثبت رسیده‌اند از نام پونا استفاده می‌شود.

پونه شهری قدیمی است که سابقه آن به‌عنوان شهر به ۹۳۷ م باز می‌گردد. ماهاراجه شیواجیبنیان‌گذار پادشاهی مراتا، در این شهر به‌دنیا آمد و در همانجا می‌زیست. در سال ۱۷۳۰م پونه به مهمترین مرکز سیاسی حکومت مراتا تبدیل شد. از سال ۱۸۱۷ که به امپراتوری بریتانیاپیوست شد تا به هنگام استقلال هندبه‌عنوان پایتخت انگلیسی‌ها در فصل بارندگی به‌کار می‌رفت.

شهر پونه اکنون با صدها موسسه آموزشی و نه دانشگاه بیش‌تر به‌عنوان شهری دانشگاهی شناخته می‌شود. افزون براین کارخانجات مختلف و صنایع شیشه سازیو ریخته‌گری همچنین شرکت‌های فناوری اطلاعات و خودروسازی از دیگر مرکز اقتصادی منطقه پونه به‌ شمار می‌آیند.

پونه شهری است آرام و خوش آب و هوا، دارای چندین بنای تاریخی و جاذبه‌های توریستی، که در میان دیگر شهرهای هند موقعیت نسبتاً ممتازی دارد.

تاریخچه

لوح‌های مسی موجود متعلق به ۷۵۸ و ۷۶۸م نشان می‌دهد منطقه کنونی شهر پونه به نام «پوناکا» از مراکز مهم کشاورزی در سده هشتم میلادی بوده‌است.

پونه از سده نهم میلادی تا سال ۱۳۲۷م بخشی از امپراتوری یاداوا بود. سپس تحت حکمرانی سلطنت نظام شاهیان قرار گرفت. در سال ۱۵۹۵م جهانگیر برای پونه حاکمی تعیین کرد و در سده هفدهم این شهر بخشی از امپراتوری بزرگ گورکانیان هند شد.

در نیمه دوم سده هفدهم چاتراپاتی شیواجی، حاکم مهاراشترا که در مقابل امپراتوری گورکانیان مقاومت کرد. شیواجی در سال ۱۶۷۴ تاج‌گذاری کرد و این شهر به عنوان پایتخت سیاسی و نظامی برگزیده شد که بیش‌تر جمعیت آن را جنگجویان و سربازان ارتش آن زمان تشکیل می‌دادند. شیواجی در توسعه شهر و گسترش ساخت و سازها در پونه بسیار کوشید.

تاریخ شهر پونه پس از ورود نیروهای انگلیسیبه این منطقه در قرن ۱۸ میلادی، وارد مرحله تازه‌ای شد. پس از سه دوره جنگ با انگلیسی‌ها سرانجام نیروهای مراتا شکست خورده و پونه در ۱۸۱۷م به امپراتوری بریتانیا پیوست شد.

بعدها این شهر نقش بسیار مهمی را به عنوان فعال ترین مرکز مبارزات انقلابی در جنبش استقلال هندوستانایفا نمود و تا امروز این شهر همواره پرچمدار اصلاحات در هندوستانبوده‌است که برای مردم مراتیزبان (ساکنین ایالت ماهاراشترا) سنبل غرور و افتخار است.

جغرافیا

پونه در ۱۶۰ کیلومتری جنوب شرقی بمبئیدر ایالت ماهاراشتراقرار دارد. ارتفاع این شهر از سطح دریا ۵۶۰ متر است و یک رشته کوه آن را از ساحل دریای عربجدا کرده‌است. دو رودخانه از داخل این شهر عبور کرده و سه رود دیگر در نزدیکی آن جاری است.

طبق سرشماری سال ۲۰۰۹ جمعیت شهری پونه ۳۳۳۷۴۸۱ نفر و هشتمین شهر پرجمعیت هند بوده‌است. مساحتی در حدود ۱۱۱۰ کیلومتر مربع دارد که در ارتفاع ۵۶۰ متری از سطح دریا واقع است و قسمتی از آن در مجاورت رشته کوه سهیدری جای گرفته ‌است.

آب و هوا

میانگین دمای پونه بین ۲۰ تا ۲۸ درجهی سانتیگراد است. آب و هوای پونه به ۳ فصل تقسیم می‌گردد:

فصل تابستان یا گرما از ماه مارستا ماه مهبا حداکثر گرمای بین ۳۰ تا ۳۸ درجهی سانتیگراد که شب‌های نسبتاً خنکی دارد. ماه آوریل معمولاً گرمترین ماه سال است و گرمترین درجه حرارت ثبت شده در این شهر ۴۳/۳ درجهی سانتیگراد در ۳۰ آوریل ۱۸۹۷ بوده‌است.
فصل باران‌های موسمی یا مانسونکه از ماه ژوئنتا ماه سپتامبربا بارش شدید باران بیشتر از ۷۲۲ میلیمتر (۲۸/۴ اینچ) بارش سالانه و با درجه حرارت متوسط بین ۱۰ تا ۲۸ درجه سانتیگراد. معمولاً ماه ژوئیهبیشترین بارندگی را دارد.
فصل سرما یا زمستان در ماه نوامبرآغاز می‌شود و اغلب در ماه دسامبرو ژانویهبه اوج می‌رسد. هنگام روز درجه حرارت حدود ۲۸ درجه سانتیگراد و در شب کمتر از ۱۰ درجه سانتیگراد است. کمترین درجه حرارت ثبت شده تاکنون ۱/۷ درجه سانتیگراد در ۱۷ ژانویه ۱۹۳۵ بوده‌است.

زبان

در پونه بیشتر زبان‌های مراتی، هندیو انگلیسیرایج است. مردم بومی این شهر به زبان مراتی که زبان ویژهی ایالت مهاراشترا است، سخن می‌گویند. با این حال بیش‌تر آن‌ها توانایی فهم و سخن‌گفتن به زبان هندی را نیز دارند. زبان انگلیسی بیش‌تر در میان قشر تحصیل‌کرده رواج دارد و در ادارات و موسسات، بیش‌تر زبان انگلیسی و گاهی هندی به کار می‌رود.

دین

قانون اساسیهندوستانبه شکل سکولار است که درآن دینخاصی به عنوان دین رسمیشناخته نشده‌است ولی ٪۸۰ مردم پیرو مذهب هندو و ٪۱۵ مسلمان و ٪۵ باقیمانده مسیحی، زرتشتی، سیکو بوداییهستند.

فرهنگ

شهر پونه زادگاه بسیاری از هنرمندان، شاعران، نویسندگان و پیشوایان مذهبی سرشناس هند می‌باشد. از همین روست که افسانه دلاوری‌های جنگجویان و سلحشوران این ناحیه، یاد و خاطره اصلاح‌طلبان انقلابی، یادگار آموزگاران برجسته، هنرمندان، نخبگان و پیشوایان مذهبی و فلاسفه بزرگ و مشهور که زبانزد خاص و عام‌اند، این شهر را تبدیل به پلی میان دانش نوین و دانش و نیک‌اندیشی پیشینیان نموده‌است.

رامشگاه بین‌المللی مراقبه اوشودر این شهر واقع است که تعداد زیادی از طرفداران اوشوو علاقمندان به مراقبه(مدیتیشن) را از نقاط گوناگون جهان را به این شهر می‌کشاند که گاهی اقامت‌های نسبتا طولانی دارند. جشن‌های گانپاتیدر این شهر رونق بیشتری نسبت به سایر شهرها دارد. حضور دانشجویان و اقامت نسبتاً زیاد خارجی‌ها از جمله ایرانیان مقیم یا دانشجویان ایرانی در فرهنگ مردم این شهر بی‌تاثیر نبوده‌است.

مراکز دیدنی

پونه با داشتن تاریخی طولانی، طبیعتی دلپذیر و ده‌ها معبد از اهمیت گردشگری زیادی برخوردار است.

کاخ آقاخان(Aga Khan Palace) که به‌نام «یادبود ملی گاندی» (Gandhi NationalMemorial) نیز شهرت دارد. این کاخ در سال ۱۸۹۲ در نزدیکی پونه ساخته شد و در سال ۱۹۶۹ توسط آقاخان چهارم به‌عنوان یادبود مهاتما گاندی و اندیشه‌های او به دولت هند اهدا شد. در داخل مجموعه کاخ، موزه‌ای وجود دارد که در آن تصاویر جامعی از عکس‌های حوادث مهم در زندگی گاندی و تعداد زیادی از وسایل شخصی او را به نمایش گذاشته شده‌است. از جمله ظروف شخصی، لباس، صندل، نامه‌ای که گاندی هنگام مرگ به منشی خود نوشته و برخی وسایل شخصی دیگر او را می‌توان در این موزه دید. همچنین مقدار کمی از خاکستر گاندی که نگه داشته شده در این مکان موجود است.
قلعه شانیوار وادا(Shaniwarwada) قلعه و کاخی است در قلب شهر پونه که یادآور قدمت تاریخی و روح حماسی این شهر است. این بنای عظیم ۵ دروازه ورودی دارد و در سال ۱۷۳۶م ساخته شده و در سال ۱۷۵۸م حداقل هزار نفر در این قلعه زندگی می‌کرده‌اند.
معبد غار پاتالشوار(Pataleshwar Cave Temple) معبدی باستانی که از تراشیدن صخره‌ها ساحته شده و مربوط به قرن هشتم میلادی است.
معبد چاتورشریتگی(Chaturshringi Temple) معبدی برای هندوهاست که بر فراز تپه‌ای مرتفع در خیابان سناپاتی باپت واقع است و بر کل شهر اشراف دارد.
ساراس باغ(Saras Baug) که مکان مهم دیدنی در قلب شهر پونه‌است. این باغ قدیمی بیش از دو سده قدمت دارد و معبد هندو داخل آن واقع است که سال شروع ساخت آن ۱۷۵۰ بوده‌است.
معبد کاسبا گانپاتی(Kasba Ganapati) که دو مجسمه مهم برای هندوها از گانپاتی در آن وجود دارد.
مسجد امام باره(Imambara) که مسجد ایرانیان و شیعه‌های پونه‌است و در متطقهی کمپ واقع شده‌است.
قلعه سیناگاد(Sinhagad Fort) بقایای قلعه و دژی جنگی است که در ۳۰ کیلومتری جنوب غربی شهر واقع است. از این قلعه باستانی در کتاب شعری فارسی به نام «شاهنامه هند» متعلق به ۱۳۵۰م با نام «کوندانا» یاد شده‌است.
سد سیناگاد(Sinhagad Dam) در میانه راه قلعه سیناگاد از تفرجگاه‌های شهر پونه به‌شمار می‌آید.
معبد اوشو(the Osho International Meditation Resort) که روزانه دو بار در ساعت ۱۰ صبح و ۲ بعدازظهر می‌توان از آن بازدید کرد. این محل که پایگاه اصلی پیروان اوشو در جهان است و در منطقه کروگان پارک واقع شده به‌شیوه‌ای مدرن و بسیار زیبا ساخته شده‌است.
جشنواره گانپاتی(Ganapati) که از جشن‌های مهم هندوهااست در این شهر با رونق بیشتری نسبت به سایر شهرهای هند برگزار 
می‌شود و از جاذبه‌های گردشگری پونه به‌حساب می‌آید.
ساختمان مرکزی دانشگاه پونا(University of Pune) هم بسیار زیبا و دیدنی است که محل اقامت فرماندار انگلیسی در دوران استعمار بریتانیا بوده‌است.
کالج فرگوسن(Fergusson College) ساخته شده در ۱۸۸۵م که خود دارای اهمیت تاریخی است.
همچنین چندین معبد مهم، کلیساهای قدیمی، پنج موزه، باغ وحش، پارک آبی، ده‌ها پارک عمومی، سینماهای مدرن و مراکز تفریحی دیگر از جذابیت‌های شهر پونه می‌باشد.
پونه در نزدیکی شهرهای مهابالاشورو لوناوالاکه به سبب داشتن جاذبه‌های طبیعی گردشگران را به سوی خود می‌کشانند واقع شده‌است.

ترابری

دسترسی به پونه از بمبئی از طریق قطار، اتوبوس، اتومبیل‌های کرایه شخصی و هواپیما میسر است که با هر سه روش اول حدود ۳ ساعت به طول می‌انجامد.

در داخل شهر شبکه اتوبوسرانی نقش اساسی در جابجایی مردم در داخل و اطراف شهر را به‌عهده دارد. و هزینه آن تابع مسیر و میزان مسافتی است که مسافر طی می‌کند. پس از اتوبوس وسیله اصلی برای جابجایی در داخل شهر به عهده وسیله‌ای است به نام اتو ریکشااست که به اختصار به آن ریکشا می‌گویند. که وسیله‌ای است سه چرخه و موتوری که ظرفیتش حداکثر سه نفر است و همواره حالت دربستی دارد و براساس میزان مسافت طی شده، که توسط تاکسی‌متر تعیین می‌گردد دریافت می‌شود. لازم به یادآوری است که به غیر از دو وسیله عمومی بالا تعداد قابل توجهی آژانس‌های تاکسی برون شهری وجود دارد که آن‌ها نیز دارای یک هزینه اولیه ثابت بوده و مازاد آن بر حسب مسافت طی شده (بسته به نوع وسیله نقیله و دارا بودن یا نبودن کولر) محاسبه می‌گردد. بسیاری از مردم اعم از زن و مرد، از جمله اغلب دانشجویان ایرانی از انواع موتورسیکلت برای جابه‌جایی استفاده می‌کنند.


جایگاه نظامی

پونه از اردوگاه‌های مهم نظامی از دههی آغازین سده ی ۱۹ بوده‌است. ستاد فرماندهی ارتش هندوستان، سرفرماندهی جنوب، در این شهر قرار دارد. همچنین دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی نظامی بسیاری نیز در این شهر برقرار است.
ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار
نیازمندیها
مطبوعات و خبرگزاریها