رسانه‌های غربی در عین اذعان به نفوذ روزافزون و افزایش قدرت ایران، در هماهنگی ظریفی با یکدیگر چنین القا می‌کنند که وجود یک ایران مقتدر، به ضرر منطقه و جهان است!
کارویژه رسانه‌های یادشده این است که با مصادره به مطلوب کردن واقعیتی درست و غیرقابل انکار، از آن به‌عنوان مقدمه برای نتیجه‌گیری غلط و هدفمند خود سوءاستفاده کنند.
مقدمه درست: ایران به قدرتی بزرگ و پرنفوذ تبدیل شده است.
نتیجه نادرست: این هیولای پرقدرت، برای همه خطرناک است!
مثلا نشریه فرانسوی لوموند به‌تازگی در گزارشی نوشته است: «برای نخستین بار بعد از امپراتوری پارس، جمهوری اسلامی ایران از موضع قدرت در خاورمیانه مستقر شده و در میانه این‌همه فلاکت، جایگاه خود را تحکیم کرده است.»
منبع یادشده سپس با تکیه بر انگاره‌های فرقه‌گرایانه افزوده است: «ایرانی‌ها بین خلیج فارس و مدیترانه یک دالان خاکی بدون گسست را در اختیار گرفته‌اند که برای جابجایی در آن نیازی به ویزا ندارند.
"خانه شیعه" در بخش بزرگی از این منطقه تحت کنترل ایران است و رهبران این کشور در لبنان، سوریه و شاید یمن، از "حق وتو" برخوردارند.
اما "جبهه سنی‌ها" در برابر ایران فاقد وحدت است و تهران موفق شده به بعضی از اعضای این جبهه نزدیک شود؛ از ترکیه گرفته تا حماس و قطر.»
در همین زمینه، رادیو فردا چنین تحلیل کرده است که: «برای اندازه‌گیری قدرت ایران در خاورمیانه باید به تأثیری که این کشور تا امروز بر رویداد‌های آن و در تحمیل اراده‌اش بر دیگر کشور‌های منطقه گذاشته، توجه کنیم.
از دیدگاه بخشی از ناظران غربی امور خاورمیانه و نظریه‌پردازان جمهوری اسلامی، ایران تنها قدرت منطقه‌ای است که می‌تواند قواعد تازه بازی را در خاورمیانه تعریف کند.
حضور و نفوذ ایران در چهار پایتخت (بغداد، بیروت، دمشق و صنعا) و از آن مهم‌تر، بسط نفوذ تا سواحل مدیترانه، به‌عنوان "مهم‌ترین نشانه‌های اوج‌گیری ایران" قابل توجه به‌نظر می‌رسند.»
این رسانه آمریکایی پس از مقدمه‌چینی بالا، چنین نتیجه می‌گیرد که برای حفظ ثبات منطقه و جلوگیری از گسترش ناامنی و جنگ، هرچه زودتر باید مانع اوج‌گیری جمهوری‌اسلامی شد!
همزمان، روزنامه صهیونیستی جروزالم پست از زاویه تقابل تهران-تل‌اویو به ماجرا نگریسته و از قول "یائیر گولان" معاون سابق ستاد ارتش اسرائیل می‌نویسد: «ایران روزبروز به تهدید بزرگتری برای اسرائیل تبدیل می‌شود، ولی حقیقتی که باید بپذیریم این است که ما نمی‌توانیم به تنهایی با این کشور بجنگیم.
احتمال رویارویی مستقیم نظامی با ایران را نمی‌توان نادیده گرفت، اما اسرائیل نیروهای مورد نیاز برای چنین جنگی را در اختیار ندارد و همین مسأله، امکان پیروزی را از توان ما خارج کرده است؛ مگر اینکه از کمک و حمایت آمریکا برخوردار شویم.»
البته جمهوری اسلامی ایران انکار نمی‌کند که در صف نخست مقابله با رژیم صهیونیستی قرار دارد -و بلکه آن را با افتخار، اعلام عمومی کرده است- اما نکته اینجاست که اسرائیلی‌ها خطوط تبلیغاتی‌شان را به‌گونه‌ای تنظیم کرده‌اند که حیثیت دیگران را نیز به موجودیت متزلزل خود گره بزنند.
روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال نیز در ادامه همین خط، به دونالد ترامپ توصیه کرده است که: «اگر نمی‌خواهید پای آمریکا به یک جنگ دیگر در خاورمیانه باز شود که تهران و تل‌اویو در دو سوی آن قرار دارند، برای سوریه پس از داعش به استراتژی مهار ایران نیاز دارید.»
.jpg)
