امروز جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۸:۳۸
کد خبر: ۲۳۴۲
تاریخ انتشار: ۲۳ اسفند ۱۳۹۴ - ۲۳:۰۲
رهبر انقلاب در ديدار اخير خود با اعضاي مجلس خبرگان، با تاکيد بر اينکه ابتدا، غربي ها بناي دشمني با ملت ايران را گذاشتند و اکنون هم به دنبال نفوذ هستند خاطرنشان کردند: دشمن حدود 10 راه را براي نفوذ علمي، فرهنگي و اقتصادي از جمله «ارتباط با دانشگاه ها و دانشمندان»، «حضور در کنفرانس هاي به ظاهر علمي ولي با هدف نفوذ» و «فرستادن ماموران دستگاه هاي امنيتي در پوشش فعاليت هاي فرهنگي» طراحي کرده است.
    تاريخ ايران مويد تحليل دقيق رهبر انقلاب در اشاره به حملات نفوذي گسترده امنيتي غرب با هدف ايجاد تغييرات نرم در حوزه فرهنگ و اقتصاد و سياست ملي کشورمان از مسير «ديپلماسي علمي» است.
    مجريان پروژه نفوذي «ديپلماسي علمي» يک روز در زمان دولت اصلاحات، رئيس سازمان جستجوي زمينه هاي مشترک، «ويليام ميلر» صهيونيست و عضو شوراي امنيت ملي آمريکا را پنهاني به عنوان فعال محيط زيست و استاد دانشگاه هاروارد در دانشگاه هاي مطرح ايران دوره چرخاندند و نوبتي ديگر «آلن گودمن»، يکي از امنيتي ترين چهره هاي دستگاه اطلاعاتي دشمن را به عنوان «سفير تبادل علمي» به ايران دعوت نمودند.
    
     عاقبت دوپينگ امنيتي
    علاوه بر اهميت تبيين علل دشمني غرب با ايرانيان، کنکاش در اهداف برخي از غربگرايان ايراني که در اجراي دقيق پروژه نفوذ از جان مايه مي آيند نيز لازم و ضروري است. اين مسئله کم اهميتي نيست که در شرايطي که سايه قدرت ژئوپليتيک ايرانيان به مرزهاي رژيم غاصب صهيونيستي رسيده باز هم عده اي از سياسيون معدود خودفروخته داخلي الفباي قدرت و ماندگاري را از جاسوسان «سيا» و «MI6» در سفرها و ديد و بازديدهاي پنهان و آشکار گدايي مي کنند.
    از منظر امنيتي همه اين موارد علاوه بر اينکه نشانه اي از موقعيت نشناسي و ضعف تحليل شديد برخي مديران ارشد امنيت ساز کشور مي تواند باشد، عاملي مهم در تحليل «ضعف قدرت دروني» جناح سياسي غربگرا نيز هست. گروهي که در عين اعلام پيروزي در انتخابات مجلس و شاخه و شانه کشي براي صدر تا ذيل نظام، جايگاهي براي خود در آينده ايران به علت ضعف هاي آشکار حاصل از بي برنامگي در حوزه سياست و اقتصاد نمي بيند. به همين جهت است که چشم طمع به کمک خارجي دوخته و ترجيح مي دهد ريسک افتضاحات امنيتي حاصل مراوده با عوامل نشان دار دشمن را به جان خريده و با در پيش گرفتن سياست جهان سومي «دوپينگ خارجي»، «شبکه سازي» ميان نخبگان و آحاد جامعه را به آمريکا و انگليس واگذار کند.
    مسئله اصلي اينجاست که «دوپينگ» در يک رقابت سالم در همه دنيا و مطابق با قوانين بين المللي «ممنوع» است و حتي اگر پروسه خلاف قانون مذکور، مشابه دوره هاي «جذب راي اقليت هاي مذهبي و زنان» با وعده هاي پوپوليستي برگزار شده در آن مرکز استراتژيک براي پيروزي در انتخابات رياست جمهوري يا کارگاه «ايجاد مرکز عمليات رواني در شبکه هاي اجتماعي موبايلي توسط مديران گوگلي سيا»، منجر به کسب مدال پيروزي در چند رقابت ملي هم شود، روزي بازستانده خواهند شد. با اين احتساب موظفيم برخي سوالات را از دولت يازدهم بپرسيم و اصرار ورزيم که بانيان و مجريان اعمال ضدامنيتي مذکور به مردم معرفي شده و با هدف «پيشگيري از ادامه پروژه نفوذ» در دستگاه قضايي کشور محاکمه شوند:
    
    صادرکننده مجوز نفوذ
    الف- ورود و خروج اتباع بيگانه به کشور دست کم نيازمند کسب مجوز از دو نهاد رسمي وزارت خارجه و وزارت اطلاعات است. هويت امنيتي درجه يک «آلن گودمن» حتي با جستجو در اينترنت نيز براي کارشناسان دستگاه هاي مذکور فراهم بود، علاوه بر اينکه هم اکنون شيوه نفوذ آمريکا در شوروي سابق از مسير «ديپلماسي عمومي» و ارتباط گيري پنهان و آشکار با ديپلمات ها، نخبگان و دانشمندان و زيرشاخه «ديپلماسي شهروندي»، در دانشکده هاي تخصصي هر دو وزارتخانه تدريس مي شود! مشکل کجاست که حتي رئيس دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران که اتفاقا مدعي مبحث «ديپلماسي عمومي» است، در دام چنين پروژه اي مي افتد و به عنوان مصداق «عالم بي عمل» با خنده اي بزرگ بر صورت، با رئيس امنيتي «برنامه تبادل» سيا، عکس يادگاري مي گيرد؟! آيا حضور و ارائه برنامه وزير امور خارجه در «چتم هاوس» و «آسيا سوسايتي» و «شوراي روابط خارجي آمريکا» منجر به نهادينه شدن روند ضدامنيتي مذکور شده است؟!
    
    قربانيان شبکه راکفلرها
    ب- اکثريت قريب به اتفاق سازمان هاي همکار سيا و وزارت خارجه آمريکا در پروژه «ديپلماسي عمومي» بر جامعه و نخبگان و ديپلمات هاي ايراني، براساس اسناد مالي آشکار و اذعان صريح خودشان، در پروژه TRACK II، افراد مرتبط با بنياد و صندوق برادران راکفلر هستند. مرکزي که بدون هيچ نگراني اعلام کرد «برجام» نتيجه 10 سال سرمايه گذاري راکفلرها بر برخي از ديپلمات ها و مديران ايراني بوده و هم اکنون نيز به صراحت مدعي است از مسير ايجاد تغييرات نرم در ايران مي تواند پروژه «صلح خاورميانه» – بخوانيد برجام 2- را با واسطه گري ايران براي حل مشکلات منطقه اي رژيم اسرائيل، به نتيجه دلخواه برساند. بهترين مسير براي همراه ساختن جامعه ايراني با پروژه «خاورميانه جديد» يا هر برنامه آينده نگرانه ديگري، تمرکز بر «دانشگاه» به عنوان بستر تربيت و جهت دهي به ذهن نخبگان است. امام خميني رحمهًْ الله عليه مي فرمايد: «ما از حصر اقتصادي نمي هراسيم، ما از دخالت نظامي نمي ترسيم؛ ما از دانشگاه استعماري مي ترسيم که آن طور جوانان ما را تربيت کنند که خدمت به غرب بکنند.»
    وقتي دستگاه هاي حفاظت و صيانت از دانشمندان و نخبگان و آحاد جامعه به وظايف خود عمل نمي کنند و «فايروال» اطراف حوزه علم، با دستور از بالادست سيستم، برداشته مي شود، کمترين تقصير را عوامل پايين دستي آلوده شده بر گردن دارند؛ اما نبايد از ياد برد که اين رسم روزگار است که ضعيف ترها قرباني تصميم سازان پنهاني مي شوند.
    به نظر مديران عالي دولت يازدهم، هيئت حاکمه آمريکا به چه علت هزينه سفر رئيس دو دانشگاه علوم پزشکي مشهور ايران به آمريکا را پرداخت کرده تا آنها به ميزباني آلن گودمن، رابطه قطع شده ميان جامعه پزشکان ايراني و برادران علايي و واسطه هاي ضدانقلاب فراري ديگر را برقرار کنند؟ آيا شوراي عالي انقلاب فرهنگي حقيقتا بر آنچه در سطوح بالاي علمي کشور در جريان است نظارت دارد؟ آيا دانشمندان حاضر بر سر ميز مسئوليت در شوراي عالي انقلاب فرهنگي، پاسخگوي تسامح خود با وزراي در سايه وزارت علوم و وزارت آموزش و پرورش، مقابل سوالات تاريخي خواهند بود؟
    
    مطالبه محاکمه نفوذي ها
    ج- از مهم ترين نتايج ديپلماسي عمومي بلندمدت با جامعه حريف، ايجاد تغييرات ماندگار فکري در طبقه نخبگان و موثرين دولتي است. در شرايطي که مديران دولت هاي غربگرا پيش تر مدعي تاثيرگذاري بر عناصر عالي رتبه امنيتي آمريکايي مسافر ايران و به اصطلاح اجراي عمليات «ضد جاسوسي» بر دستگاه ديپلماسي علمي- شهروندي دشمن بودند، گودمن نتيجه ديدار با مديران دولتي ايران و مسئولان کشورمان را اين گونه بيان مي کند: «مديران ايراني بسيار ديد مثبتي نسبت به آمريکا دارند و اغلب فرزندان خود را براي ادامه تحصيل راهي کشور ما کرده اند. اين نشان مي دهد ديپلماسي بر جامعه ايراني بايد ادامه پيدا کند.»
    هم اکنون در گروه هايي از جامعه خودي شاهد بروز «وضعيت انفعال» نسبت به پروژه نفوذ هستيم. اين زنگ خطري است که حکايت از بي ثمري رسانه اي شدن مکرر اقدامات خلاف قانون مديران نفوذي دارد. به طور مثال در شرايطي که اعضاي نشان دار شوراي امنيت ملي آمريکا، به ميزباني دفتر نهاد رياست جمهوري و با «کارت اعتباري» وزير اطلاعات دولت اصلاحات، شهر به شهر و دانشگاه به دانشگاه در ايران مي گشتند و با نخبگان ايراني ارتباط از مسير 2 برقرار مي کردند، توفيقي، وزير علوم و امثال او توجيه مي کردند که روند مذکور در مسير«پيشرفت علمي ايران» است!! وقت گذاشتن براي توجيه فردي که برنامه «بورسيه خارجي» مدنظر آمريکايي ها را دو ماه پس از سفر هيئت آمريکايي قانوني کرد و منجر به در معرض قرار گرفتن نسلي از دانشجويان نخبه ايران در پروسه «شبکه انتشار دانش» برنامه فولبرايت وزارت خارجه آمريکا شد، وقت و انرژي بسياري از جامعه ايراني گرفت و سرانجام نيز دشمن به خواسته خود رسيد! در چنين فضايي ارائه مکرر هشدار «نفوذ» به بخشي از دولتمردان که داوطلبانه با ارائه توجيهات عامه پسند، دانسته يا نادانسته، مجري برنامه هاي ضدملي دشمن هستند، به دلسردي جامعه از حاکميت منجر نمي شود؟
    با يک مثال ساده موضوع مهم مذکور را تبيين مي کنيم؛ اگر در حين کار با رايانه خود مکرر سيستم اخطار «حمله ويروسي»، :«هک» يا «فيشينگ» ارائه دهد به نحوي که در عملکرد خود احساس اختلال نماييد، چه خواهيد کرد؟ هيچ بعيد نيست دست کم تا پايان پروسه کاري هم که شده «فاير وال» يا «آنتي ويروس امنيت زاي» خود را در حالت بي صدا قرار دهيد! جامعه از توان مقابله با بسياري از تهديدات امنيتي برخوردار نيست و به همين دليل است که در کشور نهادهاي متناظر امنيتي مشغول به کار هستند. شايد بهترين عملکرد در برخورد با نفوذي ها، تکميل پرونده و تنبيه و تاديب آنها در حوزه دستگاه قضايي باشد. روندي که اگر در پرونده نيمه کاره عوامل داخلي امکان دهنده به جيسون رضائيان، سيامک نمازي، باقر نمازي و نزار ذکا و ديگران هر چه سريع تر اجرايي شود، به امنيت رواني بيشتر جامعه و کاهش حملات نفوذي خواهد انجاميد. حملاتي که با توجه به افزايش شديد مراودات با عوامل دولت هاي متخاصم انگليس و آمريکا نيازمند واکسيناسيون به موقع جامعه است و کيست که قبول نداشته باشد «پيشگيري بهتر از درمان» است! ما در موقعيت جنگي هستيم، لطفا به وظايف خود در دفاع از مردم عمل کنيد!
    کيهان بررسي مي کند: فرستاده سيا چگونه نفوذ آکادميک را کليد زد؟
    


 روزنامه كيهان، شماره 21303 به تاريخ 22/12/94، صفحه 2 (اخبار كشور)      
ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار
نیازمندیها
مطبوعات و خبرگزاریها