حوادث تلخ بعد از انتخابات دهم رياست جمهوري به رغم هزينه‌هاي مادي و معنوي فراواني كه بر نظام جمهوري اسلامي ايران تحميل كرد، اما به معياري براي سنجش جريان‌ها و فعالان سياسي كشور در قرابت و يا تقابل‌شان با اصول و آرمان‌هاي امام (ره) و انقلاب اسلامي تبديل شد. آنچه كه آن فتنه را از حوادث تلخ ديگر تاريخ انقلاب، نظير غائله بني‌صدر و يا فتنه منافقين و حتي فتنه تيرماه 78 كوي دانشگاه تهران متمايز مي‌كند، تنها گستردگي و حجم تخريب‌ها و پيامدهاي زيانبار اقتصادي و اجتماعي و انساني آن نبود. بلكه آنچه كه به آن اهميت مي‌بخشيد حضور و مديريت چهره‌ها و فعالاني در آن بود كه در عين سابقه انقلابي از مسئوليت‌هاي مهمي نيز در اداره كشور در سال‌هاي پس از انقلاب برخوردار بودند و مهم‌تر از آن اينكه به رغم آن سوابق به سرعت مجري سياست‌ها و راهبردهاي دشمنان نظام اسلامي عليه تماميت اسلام و انقلاب اسلامي شدند كه خود مدعي و داعيهدار آن بودند.
سران و عوامل آن فتنه تلخ هنوز نتوانسته‌اند به اين سؤال پاسخ دهند كه چرا زماني كه شعارهاي عوامل ميداني، اصل انقلاب، مكتب امام و فرهنگ عاشورا را هدف گرفت و آنگاه كه شعارهايي داده مي‌شود كه: «انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است» و يا «مرگ بر اصل ولايت فقيه» حاضر نشدند با آن مرزبندي كنند تا اينكه روند حوادث به ماجراي تلخ روز 6 دي (عاشوراي سال 88) منتهي شد. سران و عوامل آن حوادث قطعاً نمي‌توانند منكر اين معنا شوند كه زماني كه پس از ماجراي روز قدس و شعار «نه غزه و نه لبنان» هنگامي كه كنگره امريكا بودجه 55 ميليون دلاري را براي پنتاگون جهت مديريت تحركات كف خيابان‌هاي تهران تصويب كرد و سه ماه به اوباما براي هزينه‌كرد آن فرصت داد، ماجرا ديگر از رقابت انتخاباتي ميان دو طيف سياسي فراتر رفته و ديگر بهانه‌اي نظير «صيانت از آرا» و ... پذيرفته شده نبود و اگر در آن زمان عمق اين ماجرا سنجيده مي‌شد و نسبت به آن و تداوم آن تحركات مرزبندي مي‌شد، به طور قطع حوادث تلخ روز عاشورا تكرار نمي‌شد، تا اينكه منافقين و سلطنت‌طلب‌ها و مزدوران صهيونيسم جهاني، در بستري كه حاميان فتنه ايجاد كرده بودند، بتوانند با جولان دادن در خيابان‌هاي تهران و هتك‌حرمت مقدسات، از سقوط ام‌القراي جهان اسلام سخن به ميان آورند و البته دلبستگان انقلاب اسلامي را در داخل و مرزهاي جغرافيايي انقلاب اسلامي در اقصي نقاط جهان نگران سازند.
به‌رغم بزرگي و تلخي آن فتنه بزرگ براي ملت ايران، آنچه كه براي سران و عاملان آن فتنه ننگ آور بود، اين بود كه پاسخ هشت‌ماه تقابل با نظام اسلامي را در روز 9دي 88 از ملت ايران گرفتند. مردمي كه طي هشت ماه غائله‌آفريني‌ها و آشوب‌طلبي‌هاي آنها را تحمل كردند، اما هنگامي كه در روند فتنه، فتنه‌گران به تنازع با فرهنگ عاشورا و ارزش‌ها و باورهاي ديني پرداختند، مردم با حضور دهها ميليوني خود در خيابان‌هاي سراسر كشور عملاً فتنه و عوامل آن را رسوا كردند و نشان دادند كه انقلاب و ارزش‌هاي آن هنوز زنده و پابرجاست.
9 دي يك‌بار ديگر هويت و عزت انقلاب اسلامي را به جهانيان نشان داد و به يك رويداد ماندني در تاريخ انقلاب تبديل شد. 9 دي تولد مجدد انقلاب بود با همان ويژگي‌ها، احساس تكليف ديني و ازخودگذشتگي و خلوص در عمل كه راز ماندگاري انقلاب است كه البته بايد همچون خود انقلاب پاس داشته شود. اما آنچه كه پاسداشت حماسه 9دي را در شرايط كنوني و در آستانه انتخابات 94 ضروري مي‌نماياند تلاش عوامل و سرپل‌هاي ميداني فتنه براي بازگشت به قدرت و مصادره دستگاه‌هاي تصميم‌سازي و تصميم‌گيري نظام، بدون هرگونه اعتذار و يا جبران خسارت‌هاي وارد به نظام است و اين مهم ضرورت هوشياري نيروهاي انقلاب و بازخواني روند حوادث بعد از انتخابات 88 را بيش از پيش الزامي مي‌نمايد، به ويژه آنكه در شرايط كنوني راهبرد دشمنان نيز بر نفوذ و تأثيرگذاري بر اركان قدرت در ايران در دوران پسابرجام تمركز يافته است. بر اين اساس تأكيد بر مؤلفه‌هاي زير ضروري است.
1 ـ ضرورت آگاهي نسل جوان كشور به واقعيت‌ها و ريشه‌هاي فتنه 88 و تبعات آن در عرصه سياسي و اجتماعي.
2 ـ ضرورت هوشياري نسبت به راهبرد عاملان فتنه 88 در بازگشت به قدرت با چهره‌هاي بزك‌كرده و پنهان شدن در ذيل برخي نام‌ها و عناوين خاص.
3 ـ آمادگي نسبت به جلوگيري از تكرار فتنه در آستانه انتخابات آينده كه متأسفانه زمينه‌هاي آن در زير سؤال بردن سلامت انتخابات آينده و ايجاد هيجان‌هاي كاذب اجتماعي از هم‌اكنون پديدار شده است.
4 ـ توجه به راهبردهاي دشمنان نظام در جنگ نرم و نفوذ براي اثرگذاري بر افكار و اراده توده‌هاي اجتماعي و تغيير محاسبات مديران و دست‌اندركاران نظام.
5 ـ بازخواني و تبيين دقيق مباني انديشه امام(ره) و مقابله با خط تحريف مكتب امام(ره) كه اين روزها كساني كه در دهه 70 در پي فرستادن آن به موزه تاريخ بودند، اكنون داعيهدار آن شده‌اند.
سران و عوامل آن فتنه تلخ هنوز نتوانسته‌اند به اين سؤال پاسخ دهند كه چرا زماني كه شعارهاي عوامل ميداني، اصل انقلاب، مكتب امام و فرهنگ عاشورا را هدف گرفت و آنگاه كه شعارهايي داده مي‌شود كه: «انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است» و يا «مرگ بر اصل ولايت فقيه» حاضر نشدند با آن مرزبندي كنند تا اينكه روند حوادث به ماجراي تلخ روز 6 دي (عاشوراي سال 88) منتهي شد. سران و عوامل آن حوادث قطعاً نمي‌توانند منكر اين معنا شوند كه زماني كه پس از ماجراي روز قدس و شعار «نه غزه و نه لبنان» هنگامي كه كنگره امريكا بودجه 55 ميليون دلاري را براي پنتاگون جهت مديريت تحركات كف خيابان‌هاي تهران تصويب كرد و سه ماه به اوباما براي هزينه‌كرد آن فرصت داد، ماجرا ديگر از رقابت انتخاباتي ميان دو طيف سياسي فراتر رفته و ديگر بهانه‌اي نظير «صيانت از آرا» و ... پذيرفته شده نبود و اگر در آن زمان عمق اين ماجرا سنجيده مي‌شد و نسبت به آن و تداوم آن تحركات مرزبندي مي‌شد، به طور قطع حوادث تلخ روز عاشورا تكرار نمي‌شد، تا اينكه منافقين و سلطنت‌طلب‌ها و مزدوران صهيونيسم جهاني، در بستري كه حاميان فتنه ايجاد كرده بودند، بتوانند با جولان دادن در خيابان‌هاي تهران و هتك‌حرمت مقدسات، از سقوط ام‌القراي جهان اسلام سخن به ميان آورند و البته دلبستگان انقلاب اسلامي را در داخل و مرزهاي جغرافيايي انقلاب اسلامي در اقصي نقاط جهان نگران سازند.
به‌رغم بزرگي و تلخي آن فتنه بزرگ براي ملت ايران، آنچه كه براي سران و عاملان آن فتنه ننگ آور بود، اين بود كه پاسخ هشت‌ماه تقابل با نظام اسلامي را در روز 9دي 88 از ملت ايران گرفتند. مردمي كه طي هشت ماه غائله‌آفريني‌ها و آشوب‌طلبي‌هاي آنها را تحمل كردند، اما هنگامي كه در روند فتنه، فتنه‌گران به تنازع با فرهنگ عاشورا و ارزش‌ها و باورهاي ديني پرداختند، مردم با حضور دهها ميليوني خود در خيابان‌هاي سراسر كشور عملاً فتنه و عوامل آن را رسوا كردند و نشان دادند كه انقلاب و ارزش‌هاي آن هنوز زنده و پابرجاست.
9 دي يك‌بار ديگر هويت و عزت انقلاب اسلامي را به جهانيان نشان داد و به يك رويداد ماندني در تاريخ انقلاب تبديل شد. 9 دي تولد مجدد انقلاب بود با همان ويژگي‌ها، احساس تكليف ديني و ازخودگذشتگي و خلوص در عمل كه راز ماندگاري انقلاب است كه البته بايد همچون خود انقلاب پاس داشته شود. اما آنچه كه پاسداشت حماسه 9دي را در شرايط كنوني و در آستانه انتخابات 94 ضروري مي‌نماياند تلاش عوامل و سرپل‌هاي ميداني فتنه براي بازگشت به قدرت و مصادره دستگاه‌هاي تصميم‌سازي و تصميم‌گيري نظام، بدون هرگونه اعتذار و يا جبران خسارت‌هاي وارد به نظام است و اين مهم ضرورت هوشياري نيروهاي انقلاب و بازخواني روند حوادث بعد از انتخابات 88 را بيش از پيش الزامي مي‌نمايد، به ويژه آنكه در شرايط كنوني راهبرد دشمنان نيز بر نفوذ و تأثيرگذاري بر اركان قدرت در ايران در دوران پسابرجام تمركز يافته است. بر اين اساس تأكيد بر مؤلفه‌هاي زير ضروري است.
1 ـ ضرورت آگاهي نسل جوان كشور به واقعيت‌ها و ريشه‌هاي فتنه 88 و تبعات آن در عرصه سياسي و اجتماعي.
2 ـ ضرورت هوشياري نسبت به راهبرد عاملان فتنه 88 در بازگشت به قدرت با چهره‌هاي بزك‌كرده و پنهان شدن در ذيل برخي نام‌ها و عناوين خاص.
3 ـ آمادگي نسبت به جلوگيري از تكرار فتنه در آستانه انتخابات آينده كه متأسفانه زمينه‌هاي آن در زير سؤال بردن سلامت انتخابات آينده و ايجاد هيجان‌هاي كاذب اجتماعي از هم‌اكنون پديدار شده است.
4 ـ توجه به راهبردهاي دشمنان نظام در جنگ نرم و نفوذ براي اثرگذاري بر افكار و اراده توده‌هاي اجتماعي و تغيير محاسبات مديران و دست‌اندركاران نظام.
5 ـ بازخواني و تبيين دقيق مباني انديشه امام(ره) و مقابله با خط تحريف مكتب امام(ره) كه اين روزها كساني كه در دهه 70 در پي فرستادن آن به موزه تاريخ بودند، اكنون داعيهدار آن شده‌اند.
منبع : روزنامه جوان
ارسال نظر
آخرین اخبار
نیازمندیها
مطبوعات و خبرگزاریها