1- انرژی فسیلی گوهر نایابی است که با گذشت زمان مقدار آن کمتر و قیمتش بیشتر میشود. امنیت انرژی کشورهای غربی به انرژی ارزان منطقه غرب آسیا وابسته است. مسئله اول امنیت ملی آمریکا و کشورهای اروپایی جلوگیری از تبانی کشورهای صادرکننده انرژی است تا از این طریق همیشه انرژی ارزان را برای خود تثبیت کنند. حمایت از عربستان و کشورهای دیکتاتور و مرتجع منطقه هم در همین راستا صورت میگیرد.
2- در مقابل هدف کشورهای تولید کننده انرژی باید واقعی کردن قیمت باشد. امروز نفت و گاز به دلیل عدم همکاری و رقابت پر ضرر کشورهای تولید کننده به ثمن بخس فروخته میشود. اگر این نفت و گاز در دست غربیها بود، اکنون قیمت آن صد برابر بود. مقام معظم رهبری در این رابطه فروده‌اند: «حالا آنها نفت را ندارند، ولی اگر همین نفت - فعلاً انرژی کنونی ما نفت و گاز است - که در اختیار کشور ما و کشورهای این منطقه‌ی خلیج فارس هست، در دست دیگران بود و بنا بود آنها به ما بدهند، من بارها گفته‌ام که نه بشکه‌ای، هر بطری‌اش را گرانتر از قیمتی که ما امروز به آنها یک بشکه را می‌فروشیم، به ما می‌فروختند؛ با هزار تحمیل. آنها می‌خواهند فردا که نفتی وجود نداشت در دنیا - نفت که تا ابد نمی‌ماند، تمام میشود - اختیار انرژی در دست آنها باشد. ملتهایی که می‌توانند خودشان تولیدِ انرژی کنند، نکنند؛ این را می‌خواهند». 1385/11/28
3- ایران در طی سالهای گذشته هدف شدیدترین تحریمهای آمریکا و اروپا واقع شد. مقاومت مردم و کوتاه آمدن دشمن باعث نمیشود تا رفتار وحشیانه و ظالمانه دنیای غرب در تحریمهای گذشته فراموش شود. اگر قرار به استفاده از اهرم اقتصادی باشد، ایران هم در وقت مناسب ضربه متقابل به دشمنان خود وارد خواهد کرد. مقام معظم رهبری فرمودند: «دولت زورگوی قلدر آمریکا که با همه‌ی شکستهایی که در منطقه خورده‌اند از زورگویی دست برنمیدارند، از این‌طرف هم دنباله‌روهای اروپایی‌اش باز تحریم جدید میکنند. ملّت ایران هم میتواند تحریم کند؛ این را بگوییم که اگر بنای بر تحریم باشد، در آینده این ملّت ایران است که آنها را تحریم خواهد کرد. بیشترین سهم گاز دنیا در اختیار ما است، مال ملّت ایران است؛ گازی که یک انرژی بسیار مهم و اثرگذاری است و دنیا به آن احتیاج دارد و همین اروپای بیچاره احتیاج به این گاز دارد، این گاز در اختیار ما است؛ ایران بیشترین سهم گاز موجود در دنیا را فعلاً - تا حدّ اکتشافات فعلی در ایران - دارد؛ مجموع نفت و گاز را هم که حساب کنیم، باز بیشترین اندازه‌ی نفت و گاز بر روی هم را جمهوری‌اسلامی‌ایران دارد؛ ما تحریم میکنیم آنها را در وقتی که مناسب باشد؛ و جمهوری‌اسلامی میتواند این کار را بکند.». 1393/11/29
4- به لطف نرمش قهرمانانه فعلا مجالی حاصل شده تا کشور برای نبرد بعدی با استکبار جهانی آماده شود. علی رغم محاسبات آمریکاییها و دنباله داخلیشان، سایر مسائل امنیت ملی ایران وارد معادله هسته‌ای نشده و همین استخوانی در گلوی طرف مقابل شده است. از طرفی دیپلماسی فعال محور مقاومت (نه وزارت خارجه) روسیه را به همکاری راهبردی امنیتی با ایران وارد کرده است. این همکاری در حوزه سوریه، یمن و عراق آغاز شده و میرود تا گسترش بیشتری داشته باشد. اکنون وقت رونمایی از ضربه جدید راهبردی به دول مستکبر غربی است. همکاری خارج از اوپک کشورهای تولید کننده و همسو یعنی ایران، عراق، روسیه، ترکمنستان و ونزوئلا برای تعیین سیاستهای فروش نفت و گاز و افزایش قیمت جهانی انرژی. روی دیگر این طرح، ضربه به امنیت انرژی آمریکا و کشورهای مستکبر غربی است. ایران میتواند در یک بازی طراحی شده در زمینه فروش گاز با روسیه تقسیم کار کند. با تحریم گازی اروپا، صادرات گاز به این منطقه را به روسیه بسپارد و در مقابل صادرات گاز به چین، هند، پاکستان و کشورهای غرب آسیا را خود در اختیار بگیرد. با این مکانیزم گلوی انرژی غرب زیر پای ایران و روسیه قرار خواهد گرفت و در مقابل حیات اقتصادی کشورهای نوظهور یعنی چین و هند به ایران وابستگی راهبردی پیدا خواهد کرد. در این ساختار قیمت گاز و حتی نفت میتواند تا چند برابر بیشینه آن افزایش یابد. بهترین ساختار برای شروع آزمایشی این بازی نهاد تازه تاسیس GECF (اوپک گازی) است. همین است که اجلاس اخیر گازی در تهران نگرانی شدید آقای آریل کوهن (متخصص امنیت انرژی در اندیشکده هریتیج) را در پی داشته است[1]. بازی مشترک کشورهای مستقل میتواند برای آمریکا و کشورهای غربی بسیار گران تمام شود.
5- تنها مانع برای تحقق همکاری راهبردی ایران و روسیه، نگاه به غرب مسئولان حاکم بر وزارت انرژی ایران است. فارغ التحصیلان انگلیس که از قضا بر سرنوشت بخش انرژی ایران خیمه زده اند، در آشکار و پنهان هر گونه روابط توسعه‌ای با روسیه را برنمی‌تابند. آخرین و برجسته‌ترین آن زیر میز زدن پروژه راهبردی فروش نیم میلیون بشکه نفت روزانه به روسیه بود که با عنایت جناب زنگنه انجام شد. این جماعت انتظار همکاری با آمریکا و انگلیس دارند و همه گونه هزینه آن را نیز میپردازند. فعلا تمام تلاش زنگنه و همکارانش عقد قراردادهای بلندمدت نفت و گاز ارزان (با توجه به تجربه کرسنت) با کشورهای اروپایی است. یک گام اساسی برای رفع نگرانی دشمن از بابت انرژی و یک ضربه راهبردی به روسیه شریک امنیتی ایران در منطقه!
[1] . http://www.heritage.org/research/reports/2008/10/opec-redux-responding-to-the-russian-iranian-gas-cartel
انتهای متن/
