امروز پنجشنبه ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۵:۰۲
کد خبر: ۱۵۱۴
تاریخ انتشار: ۰۴ آبان ۱۳۹۴ - ۱۰:۲۵

چِنای(به تامیل: சென்னை؛ _ به انگلیسی: ( Chennai) نام رسمی پیشین: مَدرَسکلان‌شهری در کشور هند است. این شهر در واقع مرکز یا پایتخت ایالت تامیل نادواست. چنای جزو مناطق شهری پرجمعیت هند به شمار می‌آید و دارای رتبه چهارم در این کشور است. این منطقه در ساحل کوروماندلدر خلیج بنگالواقع شده و کل جمعیت آن در حدود ۴٫۳۴ میلیون نفر ارزیابی شده‌است.


Image result for ‫شهر چنای هندوستان‬‎Image result for ‫شهر چنای هندوستان‬‎Image result for ‫شهر چنای هندوستان‬‎

این شهر ۳۶۸ سال قدمت داشته و ۳۴اُمین شهر بزرگ دنیا از لحاظ جمعیتی و مساحتی است. چنای همچنین مرکز صنعتی و بازرگانی بزرگی است و بخاطر میراث فرهنگی‌اش و معماری معابدش شناخته شده‌است. این منطقه همچنین کانون فعّالیت موسیقی کلاسیک هند و اجرای (زنده ( رقص است.

چنای همچنین بعنوان مرکز و پایتخت اتومبیل‌سازی هند در نظر گرفته می‌شود. صنایع اتومبیل سازی در این شهر پایگاههای زیادی داشته و قسمت اصلی وسایل نقلیه هند در این شهر تولید می‌شود. این امر منجر به این شده که چنای موسوم به دیترویت جنوب آسیا شود. این منطقه همچنین تبدیل به مرکز اصلی کاریابی از غرب شده. ساحل مارنیا به طول ۱۲ کیلومتر، ساحل شرقی شهر را تشکیل داده و در واقع یکی از بزرگترین سواحل دنیا است. این شهر همچنین بخاطر رویدادهای ورزشی و میزبانی رقابتهای مهم شناخته شده، از جمله مسابقات تنیس آزاد چنای. اتحادیه تنیس حرفه‌ای نیز در این شهر قرار دارد.

چنای همچنین یکی از نادرترین شهرها از بابت میزبانی از پارک‌های ملی از جمله پارک ملی گوئیندی در طول محدوده شهر به شمار می‌رود.

نام

مدرس از«Madraspatnam»  مشتق شده که در واقع محلّی بوده که بوسیله کمپانی هند شرقی انتخاب گشته و آن‌هم برای استقرار و امکان ثابت در ۱۶۳۹ شهر کوچک دیگر «چناپاتنام» می‌باشد که چسبیده به جنوب این منطقه می‌باشد. در دورة زمانی کوتاهی این ۲ شهر با هم ادغام شدند و کلمه «مدرس» بوسیله بریتانیائیها انتخاب شد. اگر چه هنوز هم افراد محّلی عادت به گفتن «چناپاتنام» یا «چناپوری» دارند. این شهر از لحاظ جغرافیائی در آگوست ۱۹۹۶ دوباره به نام «چنای» نامگذاری شد.

این عقیده وجود دارد که نام پرتغالی محلّی «مادره دی سوس» بعد از اقتدار کامل پرتغالی‌ها که جزو اولین مهاجران در سال ۱۵۰۰ بوده‌اند، در اینجا شهره شده‌است. همچنین با وجود اینکه «چنای» اسم دو ناحیه‌است و در زبان تامیلی موجود می‌باشد، پیشنهادهائی نیز وجود داشته که «چنای» یک اسم تامیلی نیست.

تاریخچه

منطقه اطراف چنای دارای خدمات مهم زیادی از جمله اداری، نظامی بوده و مرکز اقتصادی مهّمی نیز بوده‌است که سابقه آن به قرن اول میلادی بر می‌گردد. قانونگذاری این منطقه بوسیله پادشاهی جنوب هند انجام می‌شده سلسله‌های قابل ذکری چون پالاوا، سلسله کولا و پاندیا و همینطور امپراطوری ویجایناگارشهر مایلاپورحالا قسمتی از متروپولیس شده و در واقع در زمانهای قبل جزء اصلی پادشاهی پالاوا بوده.

زمانی که پرتغالیها در سال ۱۵۲۲ میلادی وارد این سرزمین شدند، بندری ساختند و آنرا سائوتومه نام نهادند. بعد از آن حواریون عیسی)ع) از جمله توماس در آنجا بین سالهای ۵۲ تا ۷۰ در آنجا به موعظه پرداختند. این منطقه سپس دست بدست بین کمپانی هند شرقی، هلندی‌ها که خودشان آن‌ را نزدیک پولیکاتدر شمال این شهر در سال ۱۶۱۲ تأسیس کرده بودند می‌گذشت.

در ۲۲ آگوست سال ۱۶۳۹ این ناحیه و سرزمین توسط  دامرلا و نکاتادری به کمپانی هند شرقی بریتانیا اهداء که «اهل مدرس» نامیده شود. ۱ سال بعد، قلعه سن ژرژساخته شد که متعاقباً تبدیل به کانون و مرکز آن منطقه شده و حول شهرهای مستعمره آن سرزمین رشد کرد. در سال ۱۷۴۶، قلعه سن ژرژ و مدرس بوسیله فرانسوی‌ها تحت نام برتراند- فرانسوا ماهه دلابوردونز تسخیر شد. او شهردار موریتیوس بود، کسی که شهردار غارت کرده و دهکده‌های آن را هم با خاک یکسان کرد. بریتانیا دوباره کنترل شهر را به سال ۱۷۴۹ در دست گرفته و در پی آن به مستحکم کردن و تقویت پایگاههای خود برای حملات احتمالی در برابر فرانسویها اقدام کردند همینطور در برابر حیدرعلی (۱۷۲۲ - ۱۷۸۲ میلادی) که سلطان سلسله پادشاهی میسور بود.

تا اواخر قرن ۱۸، ارتش بریتانیا اکثر مناطق حول تامیل نادو و شمال ایالت مدرن شمالی آندراپرداش را فتح نموده بود تا به تأسیس دولت مدرس که پایتخت آن مدرس بود مبادرت بکند. تحت قوانین بریتانیا، شهر به یک کلانشهر مهم و بزرگ و مرکزی و همینطور پایگاه نیروی دریائی تبدیل شد. با تاسیس راه آهن در هند در اواخر قرن ۱۹، این شهر به دیگر شهرهای مهم هند از قبیل بمبئیو کلکته متصّل شد و بدین ترتیب ارتباطات و تجارت با مناطق دور افتاده تسهیل شد. این شهر در واقع تنها شهر هند بود که بوسیله نیروها و قوای مرکزی در طول جنگ جهانی دوم بدان حمله شد آنهم موقعیکه یک ترمینال نفتی بوسیله رزمناو سبک آلمانی گلوله باران شد. بعد از استقلال هند در سال ۱۹۴۷ این شهر پایتخت ایالت مدرس شد که بعداً در سال ۱۹۶۹ به تامیل نادو تغییر نام داد.

از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۷، چنای پایگاه مّهمی برای نگرانی تامیل در برابر تحمیل هندی بود. چنای همچنین شاهد خشونتهای سیاسی بواسطه درگیریهای قومی در سریلانکا بود؛ آن هم بعد از اینکه ۳۳ نفر بوسیله یک بمب جا سازی شده در سال ۱۹۸۴ در یک فرودگاه بوسیله ارتش آزادیبخش تامی لکشته شدند و ۲ شهروند هندی بوسیله ببرهای تامیل نیز در سال ۱۹۹۱ جان باختند.

در سال ۲۰۰۴ سونامی اقیانوس هند ساحلهای چنای را در نوردید و افراد زیادی را هم کشت و بطور ثابت خطر ساحلی را تغییر داد.

جغرافیا

چنای در ساحل جنوب شرقی هند و در گوشه شمال شرقی تامیل نادو واقع است. این شهر در فلات ساحلی واقع شده و بعنوان فلات ساحلی شرقی شناخته می‌شود. میانگین ارتفاع ۶ متر بوده و بالاترین نقطه ۶۰ متر یا ۲۰۰ فوت ارتفاع دارد. دو رودخانه از میان چنای می‌گذرد: رودخانه کوم در مرکز منطقه و رودخانه آدیار در جنوب منطقه. هر دوی این رودخانه‌ها با زباله‌ها و آلوده‌کننده‌های مربوط به منابع بازرگانی و داخلی آلوده شده‌اند. رودخانه آدیار نسبت به رودخانه کوم کمتر کثیف می‌باشد که آنهم بطور دوره‌ای بوسیله دولت ایالتی لایروبی و تمیز می‌شود. ناحیه محافظت شده آدیار تشکیل چندین گونه زیستگاه طبیعی از پرنده‌ها و حیوانات را داده‌است. کانال باکینگهام ۴کیلومتر یا ۳ مایل در داخل سرزمین واقع شده و بصورت موازی تا ساحل امتداد داشته و متّصل به ۲ رودخانه می‌شود. نولاه اوتری در جریان شرق به غرب از میان شمال چنای گذشته و با کانال باکنگهام در پل بیسین تلاقی پیدا می‌کند.

دریاچه‌های متعدّدی در ابعاد و اندازه‌های متغیر در غرب شهر واقع‌اند دریاچه تپه سرخ(Red hill) و دریاچه شولوارام آب مورد نیاز چنای را تأمین می‌کند. منابع آب زیرزمینی بطور زیادی شور مزه می‌باشند. منبع آب شور برای جمعیت شهر ناکافی است و از طریق بارانهای موسمی آب مورد نیاز دوباره پر می‌شود. تلاشهائی هم برای لوله کشی آب از دیگر منابع وجود دارد از قبیل ویرانام که محّلی غنی از آب در تامیل نادو است، که آنهم از رودخانه کریشنا تغذیه می‌گردد. اقدامات متناوب از قبیل اوسموسیس معکوس و جمع آوری آب باران نیز انجام شده. آبهای زیرزمینی چنای نیز در حال حاضر بمزایده گذاشته شده‌اند تا برای ساختن کارخانه اوسموسیس معکوس (مخالف) با ظرفیت ۱۰۰ میلیون لیتر به ازای هر روز بکار آیند.

زمین چنای متشکلّ از خاک رس، شیل و ماسه سنگ می‌باشد. شهر نیز بر مبنای زمین‌شناسی به ۳ ناحیه طبقه‌بندی شده‌است، مناطق شنی، مناطق خاک رسی و ناحیه سنگهای سفت و سخت نواحی شنی در طول کرانه‌های رودخانه و سواحل یافت شده‌اند. نواحی خاک رسی (گلی) بیشتر شهر را پوشش می‌دهد. مناطق سنگ سخت هم شامل گوئیندیو ولاچری، آرامباکام و قسمتی از سایداپت می‌باشد.

در بعضی از مناطق شنی از قبیل تیرو وانمیور، آدیا روکوتیواکام، سانتومه، جرج تادونو باقیمانده (منطقه) ساحلی چنای، آب باران با سرعت از صافی رد می‌شود. در نواحی خاک رسی و سنگی، آب باران به آرامی از صافی رد می‌شود اما بوسیله خاک برای مدت زیادی نگه داشته می‌شود. نواحی خاک رس شامل بامبالام غربی آناناگار، کولاتور و ویروگامباکام می‌باشد.

آب و هوا

چنای دارای آب و هوای استوایی است و به‌همین دلیل دارای درجه حرارت فصلی متغّیر می‌باشد. همجواری آن با دریا باعث آب و هوای مرطوب و داغ برای آن ناحیه شده آنهم برای بیشتر طول سال بالاترین درجه حرارت در اواخر ماه مه و اوایل ژوئن و معمولاً بین ۳۸ درجه سلسیوس(۱۰۰٫۴درجه فارنهایت) تا ۴۲ درجه سلسیوس (۱۰۷٫۶ درجه فارنهایت) می‌باشد. هر چند که بعضی اوقات دما تا ۴۵ درجه سانتیگرا د(۱۱۳ درجه فارنهایت) بالا می‌رود. دمای متوسط در ماه ژانویه ۲۴ درجه سلسیوس (۷۵ درجه فارنهایت) است اما گاهی دما تا ۱۸ درجه سلسیوس (۶۴ درجه فارنهایت)تقلیل می‌یابد. حداکثر و حداقل دماهای ثبت شده به ترتیب عبارتند از: ۴۷۰۱درجه سلسیوس (۱۱۶٫۸ درجه فارنهایت) و ۱۵٫۸ درجه سلسیوس (۶۰٫۴ درجه فارنهایت).

میزان بارش میانگین سالانه در حدود ۱۳۰۰ میلی‌متر (۴۷٫۲ اینچ) می‌باشد. بیشتر بارش سالیانه باران از بادهای موسمی شمال شرقی می‌باشد آنهم از میانه اکتبر تا میانه دسامبر. گاهی اوقات گردبادهای خلیج بنگال شهر را در می‌نوردد
ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار
نیازمندیها
مطبوعات و خبرگزاریها