بنگالورو
بنگالورو(نام سابق آن بَنگِلور) (انگلیسی:Bengaluru(نام سابق Bangalore)، کانادا: ಬೆಂಗಳೂರು) مرکز استان کارناتاکا و شهری در کشور هندوستان است و با ۷۴۱ کیلومتر مربع وسعت و جمعیتی بیش از شش میلیون و دویست هزار نفر (در سال ۲۰۰۷) یکی از شهرهای بزرگ این کشور به حساب می‌آید. بنگلور شهری آرام و دانشجویی در فلات دکن است و یکی از سرسبزترین و خوش‌آب و هواترین شهرهای هند می‌باشد که به «Garden city» یا «شهر باغ» مشهور است.
بنگلور از چند جهت مورد توجه قرار دارد: آب و هوای خوب، امنیت اجتماعی بالا، دانشگاه دیرپا و ممتاز و امکانات زیر بنایی عالی در زمینه‌های آموزشی و پژوهشی، تعداد زیاد دانشجویان خارجی، مردمی خون گرم، تمرکز صنعت نرم‌افزار، علوم پزشکی و همچنین مرکز فناوری اطلاعاتدر هند. واقع شدن‌ِ بنگلور بر سر راههای ارتباطی‌ِ مهم‌ِ هند بر اهمیت و اعتبار آن افزوده است.
تاریخ
در سال ۱۵۳۷ میلادی کمپ گودا(Kempe Gowda) شهر جدیدی را بنا نهاد که امروزه آن را بنگلور یا بنگالورو می‌نامند. در سال ۲۰۰۶ دولت ایالت کارناتاکانام‌ِشهر را از «بنگلور» که تلفظ انگلیسی نام این شهر بوده و در دوران استعمار بریتانیا در هندرواج یافته به نام «بنگالورو» تغییر بازگرداندند که به لفظ اصلی مردم این سرزمین و نزدیک‌تر است. با این وجود این تغییر هنوز مورد تایید دولت مرکزی قرار نگرفته و اکثریت مردم آن را هنوز با نام بنگلور خطاب می‌کنند و بسیاری از این تغییر نام استقبال نمی‌کنند. این واژه مرکب از دو واژه«بِنگالو» به معنی لوبیا و «اورو» به معنی شهر است و سبب نام‌گذاری را چنین نقل کرده‌اند: ویرا بَلالة دوم، از پادشاهان هویْسَلا که به شکار رفته بود، چون از ملازمان دور افتاد، به کلبة پیرزنی پناه برد و پیرزن با لوبیای پخته از او پذیرایی کرد؛ به همین سبب، دهکده‌ای را که بعدها در این محل ساخته شد، بنگالورو دهکدة لوبیا پخته خواندند «فرهنگ سلطنتی...»
بر اساس یافته‌های باستان‌شناسی و کشف سکه‌های رومی، پیشینهتاریخی شهر به قبل از میلاد مسیح می‌رسد. کتیبهای متعلق به نیمهدوم سدهق/م در دهکدهبِگور در شرق بنگلور که نام «بنگالورو» در آن دیده می‌شود، حکایت از تاریخ کهن این شهر و ناحیه دارد. کِمْپه گودای اول (۱۵۱۳-۱۵۶۹م) حکمران‌ِ محلی‌ِ یِلاهانکا در ۱۵۳۷م قلعهبنگلور را ساخت و کمپه گودای دوم(۱۵۷۸- ۱۶۵۸م) برج برای مشخص کردن محدودهشهر بنا کرد. از ۱۵۱۰ تا ۱۵۶۵م پادشاه‌ِ ویجایانَگَر، بنگلور را در اختیار داشت. در سال ۱۶۳۸م شاه جی، پدر شیواجی (درگذشت ۱۶۸۰م) نخستین پادشاه‌ِ مراتهه، شهر را برای محمد عادل شاه (حک ۶۲۶-۶۶۰م)، سلطان بیجاپور فتح کرد و وی نیز بنگلور و چند شهر دیگر را به عنوان جاگیر به او داد. در سال ۶۸۷م سپاهیان اورنگ زیب (حک ۶۵۷- ۷۰۶م) شهر را تصرف کردند سرکار، و در ۱۶۹۰م اورنگ زیب آن را در مقابل «۵لک» به وُدِیار، حکمران‌ِ میسور واگذار کرد (هر لک مساوی با ۱۰۰ هزار است) و او نیز در۱۷۵۹م آن را به حیدر علی (درگذشت ۱۷۸۲م) هدیه داد.
در جریان سومین جنگ کرناتاکا، حیدرعلی به قلعه بنگلور پناه برد و در۱۷۶۱م‌آن‌را توسعه داد و مستحکم کرد. در ۱۷۹۱م، در جریان جنگ سوم‌ِ میسور۱۷۹۰-۱۷۹۲م لرد کُرنْوالیسفرمانده‌ِ نیروهای انگلیسی، بنگلور را تصرف کرد، اما شهر بار دیگر در اختیار تیپوسلطان(حک ۷۸۲-۷۹۹م) قرار گرفت. پس از کشته شدن تیپوسلطان در جنگ چهارم‌میسور، انگلیسی‌ها ناحیهی بنگلور را به ودیارحکمران میسور واگذار کردند. در فاصلهی سال‌های۱۸۳۱ تا ۱۸۸۱م بنگلور به عنوان مرکز اداری و نظامی‌ِ انگلیسی‌ها در میسور، با نظارت کامل آنان اداره می‌شد و هر چند در ۱۸۸۱م ادارهی آن به حکمران‌ِ میسور بازگردانده شد، اما انگلیسی‌ها تا ۱۹۴۷م (سال استقلال هند) همچنان بر ادارهی امور شهر نظارت داشتند.
در قرن نوزدهم میلادی این شهر از رشد چشمگیری برخوردار شد به طوری که تبدیل به یکی از مراکز نظامی و اجرایی هند شد. در حال حاضر نیز رشد صنعتی و تجاری این شهر محسوس است.
بنگالورو(نام سابق آن بَنگِلور) (انگلیسی:Bengaluru(نام سابق Bangalore)، کانادا: ಬೆಂಗಳೂರು) مرکز استان کارناتاکا و شهری در کشور هندوستان است و با ۷۴۱ کیلومتر مربع وسعت و جمعیتی بیش از شش میلیون و دویست هزار نفر (در سال ۲۰۰۷) یکی از شهرهای بزرگ این کشور به حساب می‌آید. بنگلور شهری آرام و دانشجویی در فلات دکن است و یکی از سرسبزترین و خوش‌آب و هواترین شهرهای هند می‌باشد که به «Garden city» یا «شهر باغ» مشهور است.
بنگلور از چند جهت مورد توجه قرار دارد: آب و هوای خوب، امنیت اجتماعی بالا، دانشگاه دیرپا و ممتاز و امکانات زیر بنایی عالی در زمینه‌های آموزشی و پژوهشی، تعداد زیاد دانشجویان خارجی، مردمی خون گرم، تمرکز صنعت نرم‌افزار، علوم پزشکی و همچنین مرکز فناوری اطلاعاتدر هند. واقع شدن‌ِ بنگلور بر سر راههای ارتباطی‌ِ مهم‌ِ هند بر اهمیت و اعتبار آن افزوده است.
تاریخ
در سال ۱۵۳۷ میلادی کمپ گودا(Kempe Gowda) شهر جدیدی را بنا نهاد که امروزه آن را بنگلور یا بنگالورو می‌نامند. در سال ۲۰۰۶ دولت ایالت کارناتاکانام‌ِشهر را از «بنگلور» که تلفظ انگلیسی نام این شهر بوده و در دوران استعمار بریتانیا در هندرواج یافته به نام «بنگالورو» تغییر بازگرداندند که به لفظ اصلی مردم این سرزمین و نزدیک‌تر است. با این وجود این تغییر هنوز مورد تایید دولت مرکزی قرار نگرفته و اکثریت مردم آن را هنوز با نام بنگلور خطاب می‌کنند و بسیاری از این تغییر نام استقبال نمی‌کنند. این واژه مرکب از دو واژه«بِنگالو» به معنی لوبیا و «اورو» به معنی شهر است و سبب نام‌گذاری را چنین نقل کرده‌اند: ویرا بَلالة دوم، از پادشاهان هویْسَلا که به شکار رفته بود، چون از ملازمان دور افتاد، به کلبة پیرزنی پناه برد و پیرزن با لوبیای پخته از او پذیرایی کرد؛ به همین سبب، دهکده‌ای را که بعدها در این محل ساخته شد، بنگالورو دهکدة لوبیا پخته خواندند «فرهنگ سلطنتی...»
بر اساس یافته‌های باستان‌شناسی و کشف سکه‌های رومی، پیشینهتاریخی شهر به قبل از میلاد مسیح می‌رسد. کتیبهای متعلق به نیمهدوم سدهق/م در دهکدهبِگور در شرق بنگلور که نام «بنگالورو» در آن دیده می‌شود، حکایت از تاریخ کهن این شهر و ناحیه دارد. کِمْپه گودای اول (۱۵۱۳-۱۵۶۹م) حکمران‌ِ محلی‌ِ یِلاهانکا در ۱۵۳۷م قلعهبنگلور را ساخت و کمپه گودای دوم(۱۵۷۸- ۱۶۵۸م) برج برای مشخص کردن محدودهشهر بنا کرد. از ۱۵۱۰ تا ۱۵۶۵م پادشاه‌ِ ویجایانَگَر، بنگلور را در اختیار داشت. در سال ۱۶۳۸م شاه جی، پدر شیواجی (درگذشت ۱۶۸۰م) نخستین پادشاه‌ِ مراتهه، شهر را برای محمد عادل شاه (حک ۶۲۶-۶۶۰م)، سلطان بیجاپور فتح کرد و وی نیز بنگلور و چند شهر دیگر را به عنوان جاگیر به او داد. در سال ۶۸۷م سپاهیان اورنگ زیب (حک ۶۵۷- ۷۰۶م) شهر را تصرف کردند سرکار، و در ۱۶۹۰م اورنگ زیب آن را در مقابل «۵لک» به وُدِیار، حکمران‌ِ میسور واگذار کرد (هر لک مساوی با ۱۰۰ هزار است) و او نیز در۱۷۵۹م آن را به حیدر علی (درگذشت ۱۷۸۲م) هدیه داد.
در جریان سومین جنگ کرناتاکا، حیدرعلی به قلعه بنگلور پناه برد و در۱۷۶۱م‌آن‌را توسعه داد و مستحکم کرد. در ۱۷۹۱م، در جریان جنگ سوم‌ِ میسور۱۷۹۰-۱۷۹۲م لرد کُرنْوالیسفرمانده‌ِ نیروهای انگلیسی، بنگلور را تصرف کرد، اما شهر بار دیگر در اختیار تیپوسلطان(حک ۷۸۲-۷۹۹م) قرار گرفت. پس از کشته شدن تیپوسلطان در جنگ چهارم‌میسور، انگلیسی‌ها ناحیهی بنگلور را به ودیارحکمران میسور واگذار کردند. در فاصلهی سال‌های۱۸۳۱ تا ۱۸۸۱م بنگلور به عنوان مرکز اداری و نظامی‌ِ انگلیسی‌ها در میسور، با نظارت کامل آنان اداره می‌شد و هر چند در ۱۸۸۱م ادارهی آن به حکمران‌ِ میسور بازگردانده شد، اما انگلیسی‌ها تا ۱۹۴۷م (سال استقلال هند) همچنان بر ادارهی امور شهر نظارت داشتند.
در قرن نوزدهم میلادی این شهر از رشد چشمگیری برخوردار شد به طوری که تبدیل به یکی از مراکز نظامی و اجرایی هند شد. در حال حاضر نیز رشد صنعتی و تجاری این شهر محسوس است.
جغرافیا و وضعیت آب و هوا
بنگلور با ۷۴۱ کیلومتر مربع وسعت در ۲ و ۸ عرض شمالی و ۷ و ۸طول شرقی و در ارتفاع‌ِ ۹۲۰متری از سطح دریا واقع شده‌است.
این شهر دارای سه فصل آب و هوایی است: ۱- فصل بارانهای موسمییا مانسون از اول ماه جون به مدت ۴ تا ۶ ماه. ۲- فصل سرما از اول ماه نوامبر به مدت ۴ ماه ۳- فصل گرما از اواسط ماه مارچ به مدت ۳ ماه. آب و هوای بنگلور معتدل و مرطوب است به طوریکه در طول سال نیازی به استفاده از بخاری نیست. ولی استفاده از لباس گرم و پتو در فصل سرما، ضروری به نظر می‌رسد.
به طور کلی این شهر دارای آب و هوایی سازگار و ملایم بوده و متوسط درجه حرارت در گرمترین ماه (بخشی از فروردین و اردیبهشت) بالغ بر ۲۷٫۱ درجه سانتیگراد و در سردترین ماه ( دی ماه) به ۲۰٫۴ می‌رسد. درجه حرارت در طول روز بندرت بالاتراز ۳۴ درجه در گرمترین ماهها ( بخشی از فروردین، اردیبهشت و خرداد ماه) و همچنین کمتر از ۱۵٫۵ درجه در سردترین ماهها (آذر، دی و بهمن) می‌رسد. هوای داخل شهر معتدل است. متوسط درصد رطوبت نسی در مرطوبترین زمان (شهریور و بخشی از مهرماه) و خشکترین زمان (دی ماه) به ترتیب ۷۶ و ۶۳ درصد است.در ماههای آبان تا بهمن مه گرفتگی در صبح زود مشاهده می‌شود که بیشتر در ماههای آذر و دی محسوس است. بهترین ماهها از لحاظ آب و هوایی ماههای خرداد تا مهر ماه می‌باشند.
این شهراز بارانهای موسمیجنوب غربی و شمال شرقی بهره‌مند و متوسط بارندگی حدود ۸۷۰ میلیمتر می‌باشد. بارندگی ماههای خرداد تا اوایل مهرماه بیشترین میزان و ماههای مهر، آبان و آذر دارای بارندگی می‌باشد اما میزان بارندگی در این ماهها چندان زیاد نبوده و متوسط بارندگی در آنها بالغ بر ۱۷۰ میلیمتر و از نیمه دوم آذر تا دههی اول فروردین خشک می‌باشد.
جمعیت
رشد جمعیت شهری چشمگیر بوده به طوری که از یک میلیون در سال ۱۹۵۵ به ۲ میلیون در ۱۹۷۰ رسید ( دو برابر در کمتر از دو دهه ) و در سال ۲۰۰۷ این جمعیت به بیش از شش میلیون و دویست هزار نفر رسید.
فرهنگ
در دوره زمامداری حیدرعلی و تیپوسلطان که شیعیان معتقدی بودند، اجرای مراسم عزاداری ماه محرم در بنگلور رواج داشت. امروزه نیز برگزاری این مراسم در بنگلور دارای اهمیت ویژه‌ای است. از این دوره کاخی در نزدیکی قلعه باقی است که در ۱۹۲-۲۰۳ق/۷۷۸- ۷۸۹م به دستور حیدرعلی ساخته شد و در زمان تیپوسلطان کامل گردید. این کاخ بیشتر از چوب ساخته شده، و با نقاشیهای زیبای روی دیوارها و سقف تزیین گردیده است. لال باغنیز که در ۱۷۳ق/۷۶۰م به فرمان حیدر علی در شرق قلعة بنگلور ساخته شد، از دیگر آثار برجای مانده از این دوره است.
زبان‌های اصلی مردم با آن صحبت می‌کنند. عبارتند از : کانادا(۳۱ درصد) (زبان اصلی مردم مردم کارناتاکا)، تامیل(۲۷ درصد) (زبان اصلی مردم ایالت تامیل نادوبه مرکزیت شهر چنائییا مدرس)، تلیگو(۲۷درصد)، هندییا اردو(۱۵ درصد ) و سایر زبانها ۱۰ درصد. لازم به یاد آوری است که اغلب قریب به اتفاق غیر مسلمانان در بنگلور توانایی صحبت به زبان هندییا اردو را ندارند.
اقتصاد
بنگلور یکی از مراکز عمدهی صنعتی‌ِ هند است و مهم‌ترین صنایع آن عبارتند از هواپیماسازی، ماشین‌سازی، صنایع مخابراتی، صنایع الکتریکی، صنایع لوازم چاپ، چرم سازی، شیشه سازی، داروسازی، صنایع دخانیات، نساجی و چینی سازی، همچنین تعدادزیادی شرکت رایانه‌ای در زمینه ی تولید نرم‌افزار و سخت‌افزار در این شهر فعالیت دارند.
توسعه صنایع دراین شهر چشمگیر و مراکز بزرگ، بسیار زیادی در داخل و اطراف شهر وجود دارد که محصولات مختلف صنعتی تولید می‌کنند. همچنین تعداد کارخانجات الکترونیکی که وسایل الکتریکی منازل را تولید می‌کنند افزایش یافته‌است. پارک تکنولوژی اطلاعات در منطقه وایت فیلد(White Field) واقع در ۱۶ کیلومتری این شهر با همکاری سرمایه گزاران تکنولوژی اطلاعات سنگاپوری، صنایع تاتا(Tata) و اداره توسعه نواحی صنعتی ایالت کارناتاکا، توسعه داده شده‌است. این پارک صنعتی شامل فضاهای اداری و آپارتمانهای مسکونی نیز می‌باشد. کارخانجات تولید پوشاک از دیگر صنایع در حال توسعه این شهر است. رشد صنعتی در داخل و اطراف بنگلور باعث افزایش فعالیتهای تجاری در آن شده‌است.
بنگلور به تنهایی با ۲۶۵ هزار نیروی کار و حدود یک سوم صادرات نرم‌افزار، تقریباً یک سوم از میزان کل اشتغال بخش صنعت ITو خدمات اینترنتی هند را به خود اختصاص داده‌است. هیچ شهر دیگر هند را نمی‌توان یافت که دارای چنین نقاط قوت برجسته‌ای باشد. بنابراین عجیب نیست اگر تصور کنیم که این شهر بر کل اقتصاد کشور هند تأثیرگذار است. برای اثبات این گفته کافی است بدانید که دو شرکت مهم و پرآوتزه نرم‌افزاری Wipro و Infosys هر ماه به‌طور متوسط ۱۰۰۰ نیروی کار جدید را استخدام می‌کنند که در نوع خود رقم قابل توجهی است.
حمل و نقل
شبکه اتوبوسرانی نقش اساسی در جابجایی مردم در داخل و اطراف شهر را به عهده دارد. و هزینه آن تابع مسیر و میزان مسافتی است که مسافر طی می‌کند. پس از اتوبوس وسیله اصلی برای جابجایی در داخل شهر به عهده وسیله‌ای است به نام اتو ریکشااست که به اختصار به آن ریکشا می‌گویند. که وسیله‌ای است سه چرخه و موتوری که ظرفیتش حداکثر سه نفر است و همواره حالت دربستی دارد. و براساس میزان مسافت طی شده، که توسط تاکسیمتر تعیین می‌گردد دریافت می‌شود. لازم به یاد آوری است که به غیر از دو وسیله عمومی فوق تعداد قابل توجهی آژانس‌های تاکسی شهری و برون شهری وجود دارد که آنها نیز دارای یک هزینه اولیه ثابت بوده و مازاد آن بر حسب مسافت طی شده (بسته به نوع وسیله نقیله و دارا بودن یا نبودن کولر) محاسبه می‌گردد. بسیاری از مردم از جمله اغلب دانشجویان ایرانی از انواع موتورسیکلت برای جابه جایی استفاده می‌کنند.
آموزش عالی
این شهر یکی از مراکز مهم دانشگاهی هند نیز به شمار می‌رود. دانشگاه بنگلور از سال ۱۹۶۴ میلادی فعالیت خود را آغاز کرد و در زمانی کوتاه گسترش یافت، به گونه‌ای که امروزه با ۷۵کالج و تعاد زیادی مرکز تحصیلات تکمیلی، یکی از بزرگ‌ترین دانشگاههای آسیاست.
در شهر بنگلور ۴ دانشگاه مادر در زمینه‌های مختلف که هر کدام از آنها مسئولیت گرایشهای زیر نظر خود را به عهده داشته و کاملا از همدیگر مستقل عمل می‌نمایند، که عبارتند از:
دانشگاه علوم کشاورزی بنگلور
دانشگاه بنگلور
دانشگاه راجیو گاندی
دانشگاه VTUیا Visweshwaraiah Technological Universityمتولی کلیه دانشکده‌های مهندسی مستقر در شهر بلگام
ارسال نظر
آخرین اخبار
نیازمندیها
مطبوعات و خبرگزاریها